Het is tegenwoordig gokken wat je kind zegt of bedoeld. Kinderen gebruiken woorden waarvan je denkt, waar komt dat vandaan en wat is de betekenis ervan.  Kinderen gebruiken allemaal afkortingen, je moet maar zien uit te vogelen, wat het betekend. Er vliegen soms woorden over tafel...daar moet je eerst de betekenis van vragen. In mijn tijd had je dat niet, tenminste dat kan ik mij niet heugen. Misschien dat mijn ouders daar anders over denken. Misschien hadden wij ook wel van die uitspraken die je ouders totaal niet begrepen. Toch eens naar vragen. Het is moeilijk om de jeugd tegenwoordig bij te houden. Als je eindelijk de woorden kent, die ze gebruiken...is het opeens weer veranderd. Dan hebben ze alweer nieuwe woorden bedacht. Als je het ook ziet hoe ze tegenwoordig met elkaar praten, nouja praten is het haast niet meer, alles gaat via mobiel of computer. Ze appen en chatten de hele dag door met elkaar. Of dat nu goed is... ik weet het niet. Ze gaan natuurlijk met hun tijd mee, maar je bent wel een heel stuk controle kwijt. Je kan niet alles meer zien wat ze zeggen en doen. Het lijkt of het lekker buiten spelen met een bal niet belangrijk meer is, terwijl dat toch eigenlijk wel zo zou moeten zijn.

Wat kan het soms een uitdaging zijn om je kindje een pamper om te doen. Hij blijft niet meer stil liggen. De pamper vliegt me regelmatig weer om de oren bij het omdoen. Zo stil als hij eerst lag, zoveel beweegt hij nu. Geen seconde blijft hij liggen. Als ik zijn pamper wil verschonen moet ik hem haast in de houdgreep nemen. Steeds als ik net het plakstripje wil vast maken draait hij weer om. Ik moet er wel om lachen vaak, maar soms wordt ik er ook wel gek van. Helemaal als je net even iets haast hebt...en dan wil het maar niet lukken. Ik ben hem nu aan het afleiden. Als ik hem neerleg om zijn pamper te verwisselen, geef ik hem iets om mee te spelen en hou gelijk een aantal dingen binnen handbereik. Als hij van het ene zat is, krijgt hij gauw iets anders in zijn vuistjes. Ik moet zeggen nu gaat het redelijk. Maar af en toe is het best nog zweet druppels op het voorhoofd....en dat om een pamper om te krijgen hahaha. Ik zal wel blij zijn als ik uit de pampers ben. Dat duurt nog wel even, denk nog wel drie jaar...maar dromen mag toch. Ik moet wel zeggen dat het bij mijn dochtertje heel vlot ging. Die was met drie helemaal zindelijk, ook in de nacht. Dat was geweldig. Hopen dat mijn ventje het ook zo doet.

Mijn jochie van 9 maand had een paar dagen moeite met slapen, een drama. Overdag ging het goed, maar vooral in de nacht wakker. Als ik hem in zijn bed legde ging hij al tekeer en hij wou maar niet slapen. Ik heb van alles geprobeerd, heeft hij ergens last van, te donker, te licht, teveel lawaai, te rustig. Op het laatst weet je het niet meer. Hij was al vier nachten in de weer en dan raak je toch zelf ook wel een beetje vermoeid. Overdag kan ik niet even slapen, want er lopen nog vier kinderen rond, nouja drie...één is bij zijn vader. Maar toch dat was best zwaar. Ik hoor dan ook van mensen om me heen, maar je hebt al vier kinderen, dan weet je toch wat er is of hoe het moet. Nou echt niet hoor. Misschien in sommige dingen wel, maar al de kinderen zijn weer anders en het is toch elke weer uitzoeken. Nou was het bij mijn kereltje wel zo dat hij tandjes moest krijgen, er kwamen twee door. Ik had al zo'n vermoeden dat het daar van kwam, maar toch ga je twijfelen. Na de vierde nacht doorhalen, kreeg hij smiddags hoge koords, over de 40 graden. In de loop van de avond zakte het weer af. Ik heb hem die avond op bed gelegd en jahoor...hij sliep. Ik kon het bijna niet geloven, toch nog stiekum even kijken of hij wel echt sliep, maar het was muisstil. Hij heeft de hele nacht weer doorgeslapen en ik ook. Wat was dat heerlijk!!!! Het waren dus wel de tandjes waar hij last van had. Ik hoop, vooral voor hem, dat hij van de rest van zijn tandjes minder last heeft.

Mijn zoontje van acht maanden sliep altijd als een roosje. Ik legde hem in zijn bedje en hij sliep. Nu ineens is dat veranderd. Hij gaat eerst huilen als ik hem in zijn bedje leg, dan nog wat mopperen en als ik geluk heb, valt hij in slaap. Er zijn ook middagen dat hij dus helemaal niet wil slapen, terwijl hij wel hartstikke moe is.  Nu heb ik een beertje gekocht met een muziekje, als je op het buikje drukt speelt er een slaapliedje en als het donker is, geeft het hoofdje licht. Geweldig wat een uitkomst. Hij slaapt nu veel sneller in. Hij wordt er rustig van. Als hij met zijn armpje zwaait, komt hij tegen de beer aan en dan hoort hij weer een deuntje. Het scheelt een hele hoop gehuil. En het belangrijkste is dat mijn zoontje nu rustig in slaap valt. Soms is het even uitzoeken wat er aan de hand is, maar het komt altijd wel weer goed. Ze hebben ook zoveel fase's waar ze doorheen moeten. Het ergste vindt ik nog dat ze niets kunnen zeggen, ze moeten alles kenbaar maken met geluidjes en huilen. Vooral als ze wat ziek zijn, dan weet je vaak niet wat er scheelt. Het is vooral voor zo'n hummeltje erg vervelend.

Mijn oudste van 13 zit in de pubertijd, wat een drama zo af en toe. Het ene moment poeslief en het andere moment kan ik hem wel achter het behang plakken.   Er veranderd een hoop als ze puber zijn. Hij was voor een jaar terug nog een rustige jongen en nu haalt hij de ene na de andere streek uit. Zwart rijden met de trein was de nieuwste stunt. Zo spannend....ja maar niet voor ons ouders. Ze gaan van naar het kind zijn, in eens naar het volwassen zijn ( tenminste dat denkt mijn zoon dan). Hij gedraagt zich af en toe als iemand van 18 jaar, maar het is nog maar een kind van 13. Maar pas op dat mag je natuurlijk niet zeggen, want hij is geen kind meer. Ben heel benieuwd wat er allemaal nog gaat komen en dan komt mijn dochter er straks ook nog achter aan...hou mijn hartje vast. pffffff Toch is het ook wel mooi om te zien hoe je kind veranderd. Het is weer een nieuwe fase, net als de eerste stapjes.  Ik heb wel gemerkt dat als ze naar de hogere school gaan, het opslag veranderd. Ze komen in de bekende puberteit, ze willen erbij horen. Mijn zoon heeft dat heel sterk, ik zie dat macho gedrag, iets wat hij eerst helemaal niet had. Het hoort er allemaal bij.