Misschien is het omdat haar dochtertje op Runa's uitgerekende geboortedatum geboren werd. Of omdat zij vergelijkbare borstvoedingsstruggles heeft als ik. Misschien is het omdat wij allebei fulltime mama's zijn. Want dat het moederschap soms zwaar kan zijn, dat is geen geheim. Misschien is het omdat ik zo veel van Runa in Indie herken. En Naomi zo vaak de juiste woorden vindt. Eén ding is zeker: het moederschap verbindt. 🧡

Hier liep ik vorig jaar met mijn bolle buik. Het was een prachtige november dag. Ach, wat was ik toen nog onwetend en naïef. Niets wist ik over de onbeschrijfelijke liefde die er in mij groeide. Over het vuur dat er in mij zou gaan ontwaken. De spirituele reis die ik zou gaan maken. De achtbaan van gevoelens en alle emoties die mij zouden gaan raken... Wat had ik op die zonnige herfstdag tegen mezelf willen zeggen? Geniet. Geniet nog eens extra van dit moment. Aai nog eens over je buik. Sluit je ogen. Voel de schopjes in je buik. Adem in. Adem uit. Koester dit moment. Voor je het weet is ze geboren. Zal jij haar los moeten gaan laten. Zijn jullie twee in plaats van één. Is zij niet meer overal waar jij bent. Zal zij de wijde wereld gaan ontdekken. Nu ben jij haar wereld. Nog heel even.

Je baby borstvoeding geven was altijd iets heel vanzelfsprekends voor mij. Bijna alle vrouwen in mijn familie hebben hun kinderen borstvoeding gegeven. Zelf heb ik als baby ongeveer een half jaar borstvoeding van mijn moeder gekregen.

Soms is het me allemaal even te veel. De gebroken nachten. Het dragen. Het zingen. Het spelen. Het voeden. Jouw huilen. Het altijd, ononderbroken samen zijn. Geen oppasoma of tante in de buurt. Alles alleen doen. Alles perfect willen doen. Weinig tijd voor mezelf. Weinig tijd voor papa. Geen tijd voor jou, terwijl ik dit schrijf. Lieve schat, mama is moe. Mama is nog nooit zo moe geweest.

Ach lief elfje van me. Vorig jaar rond deze tijd zat jij nog warm en veilig in mama's buik. Ik kan me nog goed herinneren hoe erg ik van de herfst genoot. Het was een prachtige gouden oktober. Mijn buik begon steeds groter te worden en ik voelde jou al druk bewegen. Tijdens het wandelen fantaseerde ik over toekomstige herfsten met jou. Hoe we samen door het gekleurde bos zouden lopen. Hoe jij vol verwondering naar de bomen en de dwarrelende blaadjes zou kijken. Gisteren maakten wij onze eerste gezamenlijke herfstwandeling en het was mooier dan ik ooit had durven dromen. 🍁🍂