Hier liep ik vorig jaar met mijn bolle buik. Het was een prachtige november dag. Ach, wat was ik toen nog onwetend en naïef. Niets wist ik over de onbeschrijfelijke liefde die er in mij groeide. Over het vuur dat er in mij zou gaan ontwaken. De spirituele reis die ik zou gaan maken. De achtbaan van gevoelens en alle emoties die mij zouden gaan raken... Wat had ik op die zonnige herfstdag tegen mezelf willen zeggen? Geniet. Geniet nog eens extra van dit moment. Aai nog eens over je buik. Sluit je ogen. Voel de schopjes in je buik. Adem in. Adem uit. Koester dit moment. Voor je het weet is ze geboren. Zal jij haar los moeten gaan laten. Zijn jullie twee in plaats van één. Is zij niet meer overal waar jij bent. Zal zij de wijde wereld gaan ontdekken. Nu ben jij haar wereld. Nog heel even.
