De dag begon als ieder andere schooldag. Om 14:00 kwam onze zoon Blaine (11) uit school en zoals altijd wat lekkers (hij nam een napoleonbal) en even wat drinken. Op het moment dat hij in de keuken rommelt, zit ik aan de keukentafel en mijn man achter de pc in de woonkamer. Ik voel getik op mijn bovenarm en kijk opzij. Daar staat Blaine, rood aangelopen en enorme grote ogen met angst. Hij wees naar zijn keel. Ik zag dat het mis was. Meteen sprong ik op en deed de buikstoot (heimlich greep) dit helaas zonder effect omdat ik niet genoeg kracht had. Mijn man nam het over. Tijdens dat mijn man het probeert komt er allemaal slijm en kwijl uit Blaine zijn mond en nog steeds rood aangelopen en bezweet hoofd. Al die tijd stimuleerde we Blaine te hoesten. Na een paar stoten lijkt het iets naar beneden te zakken en Blaine krijgt iets lucht. Bij het inademen hoorde je letterlijk de lucht langs het snoepje gaan (roggelend geluid) . Ik pak me telefoon en omdat hij iets wat lucht kreeg belde ik de huisarts en op de spoedknop. Ze hoorde hem op de achtergrond roggelen en hoesten en we konden gelijk komen. Gelukkig zit de huisarts om de hoek en met een vaart ging ik met Blaine naar de arts. In de auto leek het weer iets verder te zakken maar hij voelde hem nog zitten op de plek van het kuiltje net onder zijn keel. Bij de huisarts werden we gelijk geholpen. Het snoepje zakte gelukkig vanzelf bij de dokter naar beneden. Blaine begon van ontlading en blijdschap enorm te huilen. Nadat Blaine was bijgekomen zijn we naar huis gegaan. De pijn in zijn keel is irritatie en zal vanzelf weg moeten trekken. Wat zijn wij en vooral Blaine geschrokken. Mijn man bleef heel rustig maar bij mij sloeg de paniek toe. We hadden 112 mogen bellen en dat gaan we ook zeker gelijk doen. Omdat hij iets lucht kreeg belde we de huisarts, het is dat ie bij ons om de hoek zit, maar mocht het weer gebeuren... dan is 112 het eerste wat ik bel! En ondanks de EHBO wat ik heb kreeg ik de buikstoot niet voor elkaar. Geen kracht? of wat mijn man dacht, misschien bang om kracht te zetten.. Ik weet het niet maar wat ik wel weet is dat ik zoo enorm blij ben dat het oke is met hem.

Puberende kinderen, ik heb er twee althans, één hoort te puberen maar daar merk je niet veel van behalve zijn droge grapjes en de ander hoort bijna te gaan puberen maar zit er al volop in. Kom op nou, goed je tanden poetsen. Laat me eens zien? Ik zie nog tandplak, je hebt dus niet goed gepoetst, overnieuw. Mokkend, kreunend en steunend met een boze blik naar de wastafel poets ze grondig hardhandig haar tanden. Lijm van haar blokjes beugel lost nog net niet op door het harde poetsen. De anderen puber moet ik er even bij roepen omdat er liefdevol “welterusten” is gezegd, de lamp keurig uitging en zijn deur net op een kier maar zijn tandenborstel nog helemaal droog is!! Aarzelend gaat de deur van zijn honk open en al bedenkend welke smoes hij moet verzinnen wacht hij tot ik klaar ben met poetsen tot hij er bij kan. Voor ik me bed in duik krijg ik nog een boze “welterusten” van mijn puber dochter met een windvlaag van haar deur die ze even zo hard mogelijk dicht deed en van de andere puber de woorden dat ik geen vervelende moeder ben. Het leven van een puber kan vooral met tandenpoetsen erg vervelend zijn in combi met een moeder die wil dat de tanden van haar kinderen niet uit hun mond vallen als ze 18 zijn. Slaap lekker puber kinderen, morgen komt jullie bemoeizuchtige moeder jullie weer wekken met haar vrolijke liefdevolle: GOEDEMORGEN!!

“Sint maarten, sint maarten, de koeien hebben staarten..” Wie kent het liedje nou niet. Galmend door de buurt in de avond. Je hoort ze aankomen en je hoort de bel bij de buren. Wat was het altijd een feest met de kinderen die toen nog jonger waren. Van niet durven zingen tot een jaar later uit volle borst vooraan staan. Wij lieten onze kinderen alleen lopen op het moment dat ze in staat waren zelf te beslissen. Nu zijn ze ouder (lees 14,13,11 en 9 jaar) en vandaag is het 11 november. Ik heb ze er nog niet over gehoord, al heb ik ze wel gezegd deze week wanneer het Sint maarten is. Tot nu toe geen interesse en hoe leuk ik het vind om met ze mee te lopen en de telefoon in de startblok om een filmpje of foto te maken, zij beslissen en ik denk dat het op z’n einde is gekomen dat Sint maarten niet meer gelopen gaat worden door onze kinderen. Tot welke leeftijd liepen jou kinderen?

liefde

Wasbare luiers, handig, milieu besparend en een dure aanschaf maar goedkoper dan gewone luiers. Ik zie het veel langskomen op insta, maar ben jij bekend met Ammonia Burn? Wat ik wil bereiken met dit bericht is dat je bewust wordt hiervan. 

mijn kind

💕

Morgen is DE dag, mijn eerst therapie sessie. Eerlijk gezegd wil ik niet, bang om mijn gevoelens en gedachtes te moeten tonen, bang omdat ik denk dat ze gaat zeggen dat ik nietbmoetbzeuren maar door moet gaan (al weet ik dat het niet zo is) . Ik ga wel hoor, ik moet het onderogen zien, en de hulp accepteren. Ik wil toch beter worden? Kom op Jo, dit kan jij!

Wat heb ik zin in de kerst. Ondanks dat we niet met de hele familie bij elkaar kunnen zijn zoals elk jaar, maken we er toch een ongelooflijke gezellige tijd van. De momenten samen zijn. Je bent toch altijd samen? Ja klopt maar de kerstdagen zijn toch in mijn ogen dat je terug denkt aan het afgelopen jaar en hoe dankbaar e mag zijn dat je het zo goed hebt samen, dat is namelijk miet voor iedereen zo. De gedachten die je met kerst hebt zou je eigenlijk het hele jaar moeten hebben. Denken aan elkaar en elkaar helpen al is het maar een klein gebaar.