Eerlijkheid voorop: In eerste instantie om meer aandacht te trekken voor mijn schrijven en mijn boek. Maar hoe anders kan iets lopen... Al vanaf de eerste blog merkte ik dat ik mijn eigen ervaringen, de dingen die ik heb meegemaakt, in mijn blogs begon te leggen. Ik merkte dat erover schrijven een helende werking had. Dus ik ben op die voet verder gegaan. Zoals de biografie aangeeft: De werkelijke gebeurtenissen wijken wél af van de gebeurtenissen die ik beschrijf, dit om ook de privacy van mezelf en de mensen om me heen te waarborgen. Wat bedoel ik dan met gevoelsmatig is mijn verhaal waar? Precies zoals het er staat. Alles wat ik beschrijf heb ik gevoelsmatig meegemaakt, alleen op een andere manier. Ik wil hiervan één voorbeeld geven, omdat ik vind dat ik jullie dit op de een of andere manier verschuldigd ben. In mijn blogs krijgt Eva een hartstilstand en verliest haar kindje. Ik heb twee miskramen gehad voor de zwangerschap die goed ging en een longembolie op de derde dag van mijn kraambed. De bijna dood-ervaring en welke uitwerking dit heeft en de angsten die dit (nog steeds) met zich meebrengt heb ik willen verwoorden en overbrengen. Eveneens als het verlies van een (ongeboren) kindje. 

Kerst... vroeger vond ik het geweldig. Ik vond het altijd een gezellige en warme tijd. Vanaf het moment dat het eerste kerstnummer op de radio werd gedraaid voelde ik een kriebel in mijn buik. Vol bewondering keek ik als kind mijn ogen uit naar alle versierde huizen en ramen. Een ritje mee in de auto met papa of mama werd zo een waar feestje. Ja, het was bijna magisch.