Snap

Driving away from Christmas

Even een blog tussendoor, aangezien het kerstavond is. En ik me dan altijd heel sentimenteel voel.

Kerst... vroeger vond ik het geweldig. Ik vond het altijd een gezellige en warme tijd. Vanaf het moment dat het eerste kerstnummer op de radio werd gedraaid voelde ik een kriebel in mijn buik. Vol bewondering keek ik als kind mijn ogen uit naar alle versierde huizen en ramen. Een ritje mee in de auto met papa of mama werd zo een waar feestje. Ja, het was bijna magisch.

Nu walg ik ervan. Mijn moeder was kerstmis, en zoals jullie in mijn eerdere blog misschien wel voorbij hebben zien komen, is zij er niet meer. Vanaf het moment dat ik het niet meer samen met haar kon vieren, was voor mij het gevoel eraf. Als ik nu het eerste kerstnummer op de radio hoor, dan krimpt m'n maag ineen. Dan weet ik dat die tijd er weer aan zit te komen. De tijd dat ik haar weer enorm mis. Ze toverde ons huis altijd tot in detail om in een winter-wonderland.

Iemand die mijn gevoel (sowieso over het algemeen) niet begrijpt is Pascal. Hij snapt niet dat wanneer ik prikkelbaar ben op een avond als deze, dat ik dan een arm om me heen nodig heb in plaats van een afbrander. Natuurlijk kreeg ik de afbrander. Ik besloot daarop een blokje om te maken.

Ik streel over mijn buik terwijl ik de koude avond lucht in me op snuif. Ik vraag me af of de komst van dit kleine wondertje dat in mij groeit mijn kijk op kerst weer kan veranderen. Ik moet glimlachen. Gevoelsmatig zou het sowieso alles veranderen. Ik loop langs de huizen in mijn straat en ik kan het niet laten om een blik naar binnen te werpen. Gelukkige gezinnen, lachend naar elkaar, samen etend. Ik voel een warme traan over mijn wang glijden. Het volgende raam waar ik naar binnen kijk zie ik twee geliefden elkaar omarmend op de bank zitten. Op de tv zie ik de welbekende special die standaard iedere kerstavond wordt uitgezonden. Ik voel een steek van jaloezie, en van gemis. Gezellige, warme, door kaarslicht verlichte huizen. En ik loop hier alleen. Zonder familie, zonder geliefde. Kerstavond is ook een perfecte aangelegenheid voor zelfmedelijden Eva... 
Gelukkig is het circus na overmorgen weer voorbij.

7 jaar geleden

Herkenning...

7 jaar geleden

Ook voor jou Loes, het zal voor jou ook een kerst zijn met dubbele emoties en gevoel.

7 jaar geleden

DeeDee bedankt voor je reactie. Inmiddels weet ik dat (gelukkig), aangezien ik momenteel nog in het verleden schrijf. Maar ik kan me ook enorm goed de eenzame momenten herinneren. En af en toe bekruipt dat gevoel me nog steeds wel, zoals gisteravond. Geniet met je gezinnetje!

7 jaar geleden

Ook een dikke knuffel voor jou! X