Prenatale depressie: eenzaam en beschaamd.
Tijdens tweede zwangerschap wordt ik geconfronteerd met een prenatale depressie. Het is een rollercoaster aan emoties.
Drie maanden na de bevalling van ons dochtertje werden we compleet verrast. Ik was zwanger en dit met een spiraal. Mijn dalende borstvoeding had het veraden. We wisten niet wat we hiermee moesten, vol vragen en twijfels. We waren nog niet gewoon aan de gedachte of ik ging door een miskraam. Dalen en pieken van hormonen en emoties, ondertussen een kleine kapoen van 3 maand. Tijdens controle spiraal laten verwijderen, want voelde echt niet goed meer. Alles van voorzorgen genomen, maand nadien valt plots mijn productie terug stil. 'Dit kan toch niet waar zijn!' Was mijn eerste gedacht. Positieve test en bloedname, maar moest tweede bloedname afwachten om zeker te zijn dat het niet gewoon de nasleep was van mijn miskraam de maand voordien. Enja, ik was zwanger en onze lieve schat pas 4 maanden oud. Ik was net opnieuw gestart met werken, en dit met een nieuwe job. Mocht ik al gaan vertellen dat ik zwanger was. (Door risico's van mijn job).