De dag erna herpakte ik mezelf.  Ik kon niet blijven huilen op bed. Ik moest er zijn voor hem, juist nu op het moment dat hij mij het meest nodig heeft. Ik had nog veel vrije uren over op mijn werk omdat ik net de tijd ervoor voor een collega had ingevallen en destijds werkte ik 6 dagen in de week. Uiteraard had ik hem  niet meer naar het KDV gebracht. Datzelfde KDV was bizar genoeg de week erop failliet verklaard.   Ik kan mij de dagen niet meer goed herinneren. Ik had contact met Centrum jeugd en gezin. Ik moest proberen om zo normaal mogelijk verder te gaan. Hun adviseerde mij om niet zelf erover te beginnen. Maar dat hij dat zelf moest doen. Dat heeft hij ook gedaan. Elke keer heeft hij mij meer iets verteld...  Ik zal jullie de details besparen. Nog steeds heb ik er nachtmerries van. Hij kroop onder tafels, was angstig, en het zorgeloze was weg . James zat ook op een peuterspeelzaal 2 ochtenden in de week. Daar zijn enkel vrouwen aan het werk en op een een heel andere locatie dan het KDV. Eerst wou ik hem daar ook afhalen, maar centrum jeugd en gezin benadrukte mij dat ik moest proberen om het normaal mogelijk te houden. Ik geloof na 2 weken nam de juf mij apart, ze vroeg of er iets gebeurd was want ze herkende hem niet meer. Hij was niet vrolijk, kroop dus daar ook onder tafels, zong geen liedjes meer mee enz. Ik barste in tranen uit en had haar een beetje verteld van wat er speelde. Ze kon hem nu extra een beetje in de gaten houden. 

Toen James zo in paniek was had ik hem beetgepakt en ik wou hem niet meer loslaten. Ik kan moeilijk opschrijven hoe mijn gevoelens toen waren. Het lijkt alsof ik in een roes zit. Verdoofd, verslagen intens veel pijn. Hoe was dit mogelijk? Gebeurt dit echt? Ik moet kalm blijven, niet teveel  aan hem laten merken anders raakt hij nog meer overstuur. Ik ging met je naar de huisarts die heeft gekeken aan de buitenkant en zag dat het nog beschadigd was. Hij nam ons serieus en ik werd direct doorgestuurd naar de kinderarts. Vader van James ging met mij mee. Wat een nare man was de kinderarts. Ik vertel hem mijn verhaal en voordat hij had gekeken begint hij zijn standaard verhaal over kinderen die veel fantasie hebben. Kinderen kunnen dingen op het nieuws zien, of kinderen kunnen misschien per ongeluk een 18+ filmpje gezien hebben. Aan de foto's had hij niks want er was geen kleurtabel naast gelegd. Dus dat is geen bewijs. Hij keek vluchtig aan de buitenkant en zei dat hij zag dat het wel beschadigd was. Maar dat kon James ook zelf gedaan hebben, dmv open krabben of zelf iets erin te stoppen. Al met al moesten wij ons niet zo druk maken en hij rond zijn verslagje af.  Wij lopen naar buiten. Ik weet dat het een bizar verhaal is, ik kan het zelf nauwelijks bevatten/geloven. Maar mijn gevoel zegt dat het echt niet klopt en niet zomaar een fantasie van een kind is. Ik bel mijn zus en vertel haar wat er gezegd was door de kinderarts. Oh zegt ze heb je die kl*****k gehad dat is een vervangende arts die ze niet in dienst willen nemen. Mijn ex W. en ik overleggen en we besluiten om naar de politie te gaan.

De kinderen liggen op bed, Ik kan mijn emoties niet onder controle houden. Ik denk terug aan mijn toen 3-jarig jongetje. Hij had witblond haar, felblauwe ogen, klein voor zijn leeftijd, een hoog stemmetje, intelligent voor zijn leeftijd en een onweerstaanbare charme. Waar wij ook kwamen ik werd aangesproken door (on)bekenden dat het een leuk knap mannetje was. Je was vrolijk, stout, plezier in mij voor de gek houden, druk, en vol levenslust. Je kon je eigen goed verstaanbaar maken en zong altijd liedjes.  Hoe moet ik dit opschrijven en het netjes houden? Mijn gedachtes springen momenteel heen en weer ik voel de tranen weer stromen, ik ga terug naar die avond. Ik had die dag gewerkt en je opgehaald van het kinderdagverblijf ik had niets aan je gemerkt, je was wel stil. We hadden samen gegeten en toen het bedtijd was deed ik een luier bij je om. Ik zag dat het beschadigd was tussen je billen, Ik dacht dat hun waarschijnlijk je ontlasting niet goed hadden afgeveegd. Ik zei tegen je dat ik de sudocreme ging pakken want het was rood in je kontje. Ik hoor je zeggen dat heeft die lastige meneer gedaan. Ik verstijf loop naar je toe en smeer je in. Je blijft praten dat de lastige meneer "spullen" erin heeft gestopt. Ik probeer mijn gezicht in plooi te houden maar voel paniek in buik opborrelen.  Je gaf me een kus zei selamat tidur (Indisch voor welterusten) en ging liggen. Ik stop je goed in het dekbed en loop verdwaasd naar beneden. Ik bel mijn moeder op en vertel dit aan haar. Volgens mij was mijn oudste zus (ze werkt in het ziekenhuis) bij haar maar dat weet ik niet meer zeker.  Enfin ze adviseerde mij om de huisartsenpost te bellen en om advies te vragen. Ik bel naar de hap en leg het verhaal uit. Mij man is inmiddels thuis gekomen van zijn werk. Bij de hap adviseerde hun mij om foto's te maken van zijn anus. Het had niet veel zin om direct langs te komen, omdat hij nu sliep en het waarschijnlijk nog meer traumatisch voor hem zal zijn. Wel moest ik de dag erna gelijk contact opnemen met mijn huisarts en hun maakten ook alvast een melding. Zachtjes lopen mijn man en ik naar boven en maken foto's. Gelukkig lig je te diep in slaap. Ik had uiteraard ook je vader opgebeld om hem in te lichten. De dag erna hoefde ik niet te werken, Ik was vroeg wakker na een slechte nacht. Jij sliep nog. Zachtjes loop ik naar beneden en wacht tot het 08.00 uur is om de huisarts te bellen. Ik kreeg een afspraak om langs te komen. Ik kleedde je aan en vertelde dat wij naar de dokter gingen. Waarom? vraag je. Ik zei: het was gisteren zo rood tussen je billetjes misschien kan de dokter je helpen. Je verschiet naar achter, je ogen worden groot en je raakt helemaal in paniek.  Ik mocht niks over de lastige meneer vertellen anders gaat er iets ergs gebeuren. Ik pak je beet,  voel mijn hart tegen mijn borstkas bonken en probeer je te troosten. Mijn gedachtes razen op topsnelheid door mijn hoofd heen. Nu wist ik het zeker er is daar iets gebeurd want niet klopt....

Ik was net voor de eerste keer moeder geworden 24 jaar en toen kwam ik erachter dat mijn ex partner verslaafd was aan drugs. In het verleden was ik er ook niet vies van om het op een feestje te doen. Maar dit zag ik niet aankomen. Ik wist dat hij niet met geld om kon gaan dus ik deed de financiën en had de pasjes. Dus hoe kon hij in vredesnaam aan geld komen voor dat spul te halen. Later kwam ik erachter dat hij ging tanken voor de dealer zodat het niet opviel, James zijn spaarpot was leeg geroofd . En als hij boodschappen ging doen nam hij ook extra geld op en zo waren er meerdere trucjes. Ik heb 2 weken samen met James bij mijn moeder geslapen en nadat hij mij bezwoer om het niet meer te doen ben ik terug naar hem gegaan.  We hadden afgesproken dat hij iedere week naar een instelling ging en ik geloofde hem. Thuis was ik constant paranoïde, maar ik wou hem een kans geven en niet teveel op zijn huid zitten. Totdat ik hem betrapte in de schuur en ik wist dat hij niet ging veranderen. Ik ben die avond op internet op zoek gegaan naar een huis en ik heb die snel toegewezen gekregen. 

Vakantie is voorbij, er zijn moeders die juichen, moeders die het lastig vinden en ik zit er ergens tussen in. Vorig jaar september ben ik gestopt met werken. En ik heb het nog nooit zo druk gehad. Zeker nu de jongste zoon is geboren, voelt het als een zware cardio training om alle ballen hoog te houden. 

Ik was bijna 16 jaar oud toen ik een relatie kreeg met mijn ex W. Hij was 7 jaar ouder had schulden maar ik was verliefd. Mijn gedachtes als puber over een ideaal romantisch beeld met de man met wie ik oud wil worden daar voldeed hij aan. Ik wou altijd heel graag jong moeder worden, maar eerst wel alles op orde. Ik kom uit een gezin van 4 broers en zussen. Ik werkte al op jonge leeftijd. Dus had vroeg het besef van de waarde van geld. Op het begin was het een beetje een knipperlichtrelatie. Als hij iets deed wat mij niet beviel maakte ik het gelijk uit om het vervolgens weer goed te maken. Na een paar jaar had ik een opleiding afgerond, een vaste baan mijn rijbewijs gehaald en mijn eerste auto gekocht. W. En ik waren op zoek om samen een huis te kopen. Op het laatste moment besloot hij dat hij het toch liever alleen wilde kopen. Ik vond het niet leuk maar trok toch bij hem in. Ik was 23 toen ik zwanger raakte. Dit was bewust want ik was gestopt met het slikken van de pil. Op mijn werk vertelde ik dat het " een ongelukje" was, bang voor de veroordeling dat ik te jong zou zijn. Of dat hij niet geschikt zou zijn voor mij als partner. Maar dolgelukkig was ik toen er 2 streepjes op de test tevoorschijn kwam. Ik had echt de perfecte zwangerschap. Niet misselijk, mooie buik. Ik leefde in een bubbel. W. Was ook erg opgetogen en samen zouden wij dit kindje als zo goed mogelijk ouders opvoeden. 2 dagen voor mij uitgerekende datum werd ik in de nacht wakker ik hoorde een plopje in mijn buik en sprong gelijk uit bed. Mijn water was gebroken. We moesten erg lachen want zat ik nou te plassen of niet? Ik wist dat het nog wel kon duren. Dus ging ik mij opmaken. Iedereen ziet er zo beroerd uit op de bevallingsfoto's, nou die van mij niet dacht ik.... 

Mijn eerste blog op mamaplaats.