In mijn vorige blogs komen jullie erachter dat ik eigenlijk helemaal geen kinderwens had. Natuurlijk was ik hartstikke blij met mijn zwangerschap. Hallo jongens, ik ben gewoon vruchtbaar man!

Het was vorig jaar, 2018. Ik herinner me het nog als de dag van gister. Nu vertel ik als een oud vrouwtje, maar echt, ik zal het nooit vergeten! Haha.

Toen ik 16 was kreeg ik verkering met mijn nu man. De liefde van mijn leven want we zijn dit jaar alweer 2 jaar getrouwd en 10 jaar samen. Happy parents van Ivy en onze diertjes! 

Op 27 mei (jaja, uitgerekende datum!) ben ik bevallen van onze mooie dochter Ivy! 2 dagen daarvoor waren mijn (lichte) weeën begonnen samen met 2cm ontsluiting. De weeën wilden niet doorzetten, een dag later had ik 4cm met weeën waarvan ik dacht dat ik het niet zou redden. Precies om 24:00 op 27 mei werden mijn vliezen gebroken en 2 uur later besloot mijn verloskundige dat het beter was om naar ziekenhuis te gaan. We wilden graag dat ik thuis zou bevallen maar dat is dus niet gelukt. Ze vond dat mijn weeën nog niet regelmatig en heftig genoeg waren. Eenmaal in het ziekenhuis om 02:30 was het 6cm. Een pompje met remifentanil, wat een spul is dat zeg! Heerlijk tussen de weeën doorgeslapen. 06:05, daar was ze dan! Wel “semi” uitgescheurd, maar dat mocht de pret zeker niet drukken!