Het overkwam mij nu iets meer dan een half jaar geleden. We wisten al wel dat het minder ging, maar zo slecht... Het was een soort 2de huis voor mij, met collega's waar je al veel mee hebt meegemaakt en die mij door en door kennen. In het begin is er nog wel hoop, je handelt alle werkzaamheden netjes af en staat klanten en leveranciers nog te woord met elke keer hetzelfde verhaal. Bij elke handeling die je doet, denk je 'zal dit de laatste keer zijn dat ik dat hier zal doen?' Je komt thuis te zitten met de eerste 2 maanden een faillissementsuitkering die er al lekker inhakt en daarna komt je echte WW-uitkering. Dan komt het bericht dat de afdeling de veiling op gaat, het is definitief gebeurd. Wij mogen nog van geluk spreken dat mijn man een wel betaalde fulltime baan heeft, maar hij is nu nog minder thuis om meer in het laatje te brengen en we moeten nu toch echt wel opletten met het boodschappen doen. Een extraatje zit er niet meer in. En ik... ik ben dan in 1x fulltime moeder... daar is toch echt niet voor mij weggelegd. Alleen maar moeder zijn en niks anders meer pfff. Je wordt er ook alleen maar luier van, je zit dagen thuis, maar veel komt er niet uit de handen. Ik hoop dat ik snel weer aan de slag kan ergens, met mij zoveel anderen. Gelukkig kunnen we nog net rond komen zo er zijn er genoeg die dat niet kunnen zeggen en in de schulden komen. We proberen positief te blijven. Laat het mooie weer en de lente maar komen!

Net voordat ik allebei mijn kinderen in het 'echte' ondergoed had en uit de rompers kwam ik erachter dat een romper ook naar beneden uitgetrokken kan worden. Altijd heb ik gedacht dat de overlapping op de schoudertjes was om de romper makkelijker aan te trekken, blijkbaar is deze zodat je de romper ook naar beneden uit kan trekken. Ik wou dat ik dit al voor de eerste keer had geweten dat mijn dochter de diarree tot in haar nek had zitten. Dus voor de moeders die het nog niet weten, zit de diarree tot in de nek, trek de romper lekker naar beneden in plaats van die lekkere drukknoopjes proberen los te krijgen en het arme kind de hele fijn ruikende bende over het hoofdje te trekken.