Zwanger na een postpartum depressie

We zijn nu 3 maanden verder nadat ik mijn verhaal had gepost over mijn postnatale depressie.

Juni 2017, de maand waarin ik eindelijk klaar was met mijn opleiding, maar ook de maand waarin ik zou stoppen met de pil. Ik had na mijn opleiding gelijk een baan en wij waren toe aan de volgende stap. Altijd had ik al gezegd dat ik vroeg moeder wilde worden en ging er ook vanuit dat mijn wens snel vervuld zou worden. Achteraf gezien natuurlijk een hele naïeve gedachten. De maanden gingen voorbij en zo ook heel wat ovulatietesten, helaas bleef een zwangerschap uit. Na 9 a 10 maanden begon bij mij toch wel de twijfel toe te slaan van of ik überhaupt wel zwanger kon worden ( ook al weet ik dat het vaak tot een jaar of langer kan duren). Door mijn toe nemende twijfel had ik toch een afspraak bij de dokter gepland. Een paar dagen voor mijn afspraak bij de dokter bleef mijn menstruatie uit en voelde ik mijn anders dan normaal. Toch maar even voor de zekerheid een test toen. En ja hoor, positief! Ik was harstikke blij!! Helaas was deze blijdschap van korte duur en kreeg ik met 8 weken zwangerschap een miskraam. Deze miskraam viel bij mij heel zwaar, maar mijn wens om een kindje te krijgen was groter en gingen eigenlijk gelijk door. Zo had ik in augustus 2018 weer een positieve zwangerschapstest. 4 maanden na mijn miskraam was ik weer zwanger. We waren heel blij met dit nieuws, maar ook heel onzeker. Helaas werd deze onzekerheid waarheid en kreeg ik nu met 6 weken weer een miskraam. Een verdrietige periode brak aan waarin ik het vertrouwen in mijn lijf begon te verliezen.