Allereerst bedankt voor de fijne reacties op mijn blog en op de link op Facebook van mamaplaats. Dat heeft me zeker weer een positieve boost gegeven.

Na een periode te hebben geblogd op en voor mamaplaats ben ik er een poos tussenuit geweest. Combineren van werk en bloggen werd teveel en het leek wel of er steeds minder tijd in een dag zat ;). Ondertussen wel lid gebleven en ook zeker wel regelmatig mamaplaats bezocht. Sinds begin van dit jaar is onze 2 dochter geboren. Een zwangerschap die tot 34 weken goed verliep en daarna aan bleef kwakkelen met een te hoge bloeddruk en kindje wat weinig bewoog een super snelle bevalling (vergeleken met de 1e) weer een prachtige dochter rijker. Gelukkig, trots en super blij met het gezin dat ik had kwam daar na een ook een andere kant van de medaille tevoorschijn. Achteraf gezien is het al vrij snel na de geboorte geweest dat ik me anders voelde dan anders. Ik dacht dat het er bij hoorde, dat ik dit 4 jaar geleden ook had gehad. Maar het kwam me toch al vrij snel aan dat dit anders was, mijn ideale plaatje van wat ik in mijn hoofd heb gehad was er niet. Er was alleen een constante dwang van dingen die moesten gebeuren, die ik allemaal zelf moest doen, de kleine spruit beschermen tegen alles en iedereen. Kraamvisites die mij benauwde omdat ik dan mijn kind af moest staan om vast te laten houden. En zo volgde er vele momenten die ik niet bij mezelf kon plaatsen. De constante druk die ik voelde werd me op een gegeven moment teveel wat in een fikse uitbarsting resulteerde tegen man lief die zich rot schrok en diezelfde middag nog de huisarts heeft gebeld. We konden de volgende dag direct terecht en na mijn verhaal gedaan te hebben bij haar stonden we na 10 min. weer buiten met een gevoel van wat moeten we hier nu weer mee. Onder het mom van je hebt een heftige gebeurtenis meegemaakt in je zwangerschap ( plotseling overlijden van mijn schoonvader) en je laatste weken waren zwaar, je moet je ritme met 2 kinderen vinden dus ik denk dat je een beetje overspannen bent. Misschien dat ik is een x met iemand moest gaan praten. s' Avonds samen gekeken voor een psycholoog en een mail gestuurd. Enkele dagen later belde de psycholoog om even een telefonische intake te doen, hij gaf aan dat een diagnose stellen lastig is maar hij wilde me graag zien. Zo gezegd ging ik 2 weken laten met lood in mijn schoenen naar de psycholoog toe. Na mijn verhaal ook bij hem te hebben gedaan vond hij dat de huisarts wel heel makkelijk een conclusie had getrokken, hij dacht toch echt aan een postnatale depressie. Met een stapel vragenlijsten en formulieren ging ik na een uur naar huis zodat ik in de loop vd dagen is rustig alles kon in gaan vullen en langs kon brengen. Vervolg gesprek na 2 weken. Na die 2 weken had de psycholoog de papieren allemaal uitgewerkt en kon hij de diagnose (hij had deze al wel vastgesteld) werd de diagnose postnatale depressie vast gesteld. Daarop volgde dus vele gesprekken met de psycholoog....onze kleine meid is nu 6,5 maand en afgelopen week heb ik weer een sessie met de psycholoog gehad. Voel me al wel wat beter maar we zijn er nog niet... de sessies zijn al wel wat afgebouwd naar 2 wekelijks...met veel gesprekken, tips, mental coaching en een partner en vriendinnen die mij super steunen moet het zeker goed komen. 1 van de tips die ik van de Psycholoog/Mental Coach heb gekregen is om te gaan schrijven/bloggen. Buiten mijn gevoelens boekje (deze hou ik voor mezelf) hoop ik dat ik op mamaplaats weer wat dingen kan bloggen over mijn leven waardoor ik mijn eigen ik ook weer helemaal terug ga vinden.

Help!! Vorige maand heb ik een dagje vrij genomen op de dag dat onze dochter op het kdv zat. Had nog een aantal dingen in huis te doen en MOEST voor mezelf nog iets afmaken (speciaal cadeautje waar wat tijd in zat). De weekenden zitten nogal volgepland met afspraken etc. en omdat ik er op de dagen dat onze peuter thuis is niet/nauwelijks aan toe kom, dacht ik ik neem een dag vrij dat ze er niet is. Breng haar normale tijd weg, heb ik de hele dag de tijd en mijn handen vrij. Nou zeg toen ik dat aan een aantal mensen vertelde kreeg ik me toch een lading negatieve reacties over me heen... "waarom ben je dan aan kinderen begonnen", "dus je dumpt je kind om tijd voor jezelf te hebben", "belachelijk dat je haar weg brengt en zelf thuis zit". Nou ik was helemaal perplex....durfde niet eens meer te vertellen dat ik in de 3 maanden dat ik verplciht thuis zat (flexwet) onze meid ook gewoon naar kdv heb laten gaan, ritme blijft erin voor haar en ons en ik kan in die 2 dagen net even wat meer doen dan normaal. Als ik een dag weg ging hield ik haar gewoon thuis, net als dat ik normaal doen. Ben benieuwd naar jullie mening, negatief of positief?!

Nou daar zijn we weer met de zindelijkheidsblog ;-) ! Het gaat helemaal toppie met onze kleine meid.Op een enkel ongelukje na, door het drukke spelen vergeet ze het dan even, zijn we nu dan van de luiers af overdag. Dat scheelt een hoop !! Alleen wilde onze meid niet poepen op het kdv. Dus met maar weer een poging tot omkoping ;-) als ze zou poepen dan kreeg ze een cadeautje van papa en mama. Nou zo gebeurd, luna poept op het kdv en kwam thuis vragen om haar cadeautje!! Haha! Nou een mooie loopfiets heeft ze gekregen, ook omdat we zo trots zijn op haar dat ze zo snel zindelijk is geworden. Maar helaas was het een eenmalige actie op het kdv. Dus dan maar weer iets nieuws verzinnen want ze houdt het net zo lang op tot ze thuis is met gevolg....buikpijn. OP het kdv extra veel gevraagd, gewoon op wc gezet, potje geprobeerd maar ze doet niks. Idee nummer 2...bij de blokker een zet van 16 uitdeelboekjes gekocht van Woezel en Pip. Ze is gek op lezen en op W&P. Dus bij elke x dat ze poept op het kdv krijgt ze een boekje...stand tot nu is 2 boekjes over 2 weken. Ze poept nu van de 2 dagen dat ze er is meestal 1x. We hopen dat dit verder stimuleert en dat ze snel ook daar gaat poepen. Nou dat was wel weer een plas en poep verhaaltje maar we zijn gewoon ontzetten trots op ons meisje en hopen dat we ook andere mama;s er mee kunnen helpen.

5 weken van tevoren een kalender gemaakt voor onze kleine meid zodat ze een klein beetje het besef had hoe lang het nog duurde voor de vakantie. De vakantie was al even gepland en dat had ik beter niet kunnen zeggen tegen dochterlief, had haar namelijk ook verteld dat we samen met haar neefjes op vakantie gingen. Eindelijk was het dan zover, de vakantie verlengd met 2 dagen voor een bezoekje aan familie en vrienden. Na 2 nachtjes bij opa en oma te hebben geslapen gingen we maandagochtend richting Chaam voor een weekje Vakantiepark de Flaasbloem. Samen met mijn zus, haar vriend en de 2 kindertjes (3 jaar en 11 maanden). Een heerlijk week gehad met prachtig weer, 1 hele dag regen maar dat mocht de pret niet drukken. Veel gezwommen, gespeeld in de speeltuin, bij het huisje bellen blazen en lekker spelen op het gras, dagje Safari park Beekse Bergen, BBQ-en en vooral lekker genieten. Kortom een heerlijke week gehad. Maar helaas is zo'n week weer snel voorbij en de terugreis (+/- 300km) op zondagavond heeft onze kleine meid ongeveer 20 minuten van meegekregen. Thuis aangekomen wilde ze direct weer in haar eigen bedje slapen. Na zo'n week vakantie heeft dochterlief nog even een paar dagen nodig gehad om bij te komen. Woensdag weer naar het KDV, ook dat was weer even wennen! Nu een week verder is alles weer lekker in het ritme en kunnen we ons (nu alweer) verheugen op de volgende vakantie (ook al is die nog niet bekend ;-) ) 

Door alle perikelen heen toch doorgegaan met het zindelijk maken van onze 2,5 jarige dochter. Mooi weer dus lekker in onderbroekje buiten. Nog wat ongelukjes hier en daar maar van de 1 op de andere dag kwam ze zich netje meleden voor het plassen en zelfs een dikke poep op het potje. Papa en Mama bleven bij de gedachte dat dit een lucky day was maar ook de volgende dag ging het goed. Na 4 dagen droog en heel veel sticker plakken wilde ze zelfs naar het kdv geen luier meer om. Dus extra kleren en onderbroeken mee en de leidsters gevraagd of ze het aan durfde. Ja hoor we gaan het gewoon proberen, als het echt niet wil dan doen we gewoon een luier om. Zo nieuwsgierig als ik was wilde ik 's middags haast bellen om te vragen hoe het ging. Online kunnen wij de hele dag lezen hoe het gaat met de kids en aan het eind vd middag zag ik dat ze een klein poepongelukje had gehad met de aantekening dat het ook wel een beetje de schuld van de leidster was. Bij het ophalen moest ik direct haar stempelkaart bekijken en ja hoor 4 plas stempels, en het poepongelukje vergeten we maar even. De volgende dag ook weer helemaal zonder ongelukjes op het kdv. Nu 2 weken verder is ze alle dagen droog geweest, 2 x een klein plasongelukje gehad door de drukte van het spelen. De 1e keren onderweg naar de winkel of supermarkt vond ik erg spannend, goed plassen voor we de auto in gaan en ingeprent dat ze aan moet geven als ze moet plassen omdat we weg gaan. Tijdens een dagje weg met mijn vriendin liepen we in de Bart Smit en riep dochterlief ineens Mama ik moet poepen....ojee de mevrouw bij Bart Smit gaf aan dat dat niet kon dat ik maar naar de Hema moest...Ik pissig..Dochter onder de arm en naar de Hema, daar aangekomen moest ze op een grote wc zitten en kwam er een kleine plasje en poepje, ik durf niet meer mama riep ze. Nou ja goed gedaan meisje straks verder kijken. Thuis aangekomen direct op het potje een poepje gedaan en wat was ze trots en Mama ook.  's Avonds wil ze ook liever geen luier meer om maar dat doen we nog maar even niet. Als ze eerst maar is een paar maanden overdag droog is dan zullen we de nachten is gaan bekijken. Het beloningssysteem helpt ook erg, stickers plakken op het potje is een feest en de plas/poep kalender is ook geweldig. Bij 10 plasjes of 10 poepjes krijgt ze een cadeautje (kleinigheidjes) en bij een volle rij roept ze dan vol enthousiasme jaaaaa een cadeautje...Lang leve de Action en de uitverkoop voor de kleine cadeautjes die we hebben ingeslagen. En wat was ze blij met haar Dora nachtjapon als 1e cadeautje... ze wil hem zelfs niet wassen...haha! Papa en Mama zijn super trots en hopen dat het zo goed door blijft zetten. 

Even een tijdje niet op mamaplaats geweest. Een moeilijke en verdrietige periode achter de rug. 2 weken geleden kregen we het bericht dat de opa van mijn vriend steeds harder achteruit ging qua gezondheid. Hij lag al een paar jaar in een verzorgingstehuis en de laatste 2 jaar was de herkenning minimaal. Praten kon hij nauwelijks maar leefde wel op na bezoekjes van familie en vrienden. Zijn gezondheid ging hard achteruit en na allerlei ontstekingen, griepjes en veel pin werd er besloten om met morfine te beginnen. De artsen dachten dat het niet zo lang zo duren maar opa heeft gevochten als een tijger en is uiteindelijk na een strijd van 7 dagen de strijd verloren. Ondanks dat je weet dat er elke dag/nacht een telefoontje kan komen komt dat telefoontje dan toch onverwacht. Een verdrietige tijd, hoop geregel en een crematie. Onze kleine meid van 2,5 heeft opa niet erg bewust mee gemaakt, hij wist niet wie ze was en kon ook niet praten. Wel zijn we af en toe met haar geweest (hij was gek op kinderen) maar het besef van een oud-opa had ze niet. Maar ze merkte wel degelijk dat er thuis wat veranderd was, papa en mama waren verdrietig en reageerde soms wat anders dan normaal. De dag van de crematie zat onze kleine meid gewoon op het kdv, zo had ze verder geen besef van wat er voor ons die dag stond te gebeuren. Omdat ze opa niet bewust kende hebben we er ook voor gekozen haar niet mee te nemen. Wat zal ze er uiteindelijk van begrijpen....op het kdv zei ze tegen de leidster: "papa is een beetje drietig, papa huilen, ikke kusje geven en kroelen met papa. Het was zo lief om te horen maar ook zo te voelen dat ze ook heeft gevoeld dat het anders was thuis. Na de crematie en het bezoek aan familie hebben we haar wat eerder opgehaald van het kdv en was het voor haar niet anders dan anders, ze wilde met het buurmeisje spelen en uiteindelijk werd het een zwempartij met pannenkoeken eten als afsluiting. Een dubbel dagje voor ons, verdriet om het 'definitieve'afscheid van opa en onze kleine meid die daar helemaal niets vanaf weet en lekker leeft en geniet samen met haar buurmeisje, en wij genieten van onze vrolijke meid. Zo dat was een heel verhaal, nu de rust er weer is en het verdriet langzaam een plekje krijgt kan ik me weer volop op mamaplaats concentreren. 

Onze dochter van 2,5 is altijd een goed slaper geweest. Sliep met 9 weken al door en heeft (met natuurlijk wel wat gebroken nachten) altijd goed geslapen. Naarmate ze ouder word komen er elke keer van die periodes van een week of 2 weken waarin ze een paar keer per nacht wakker word. Sinds een paar weken wil ze tussen de middag niet meer slapen dus hadden gehoopt dat ze nu moe genoeg was dat ze lekker de hele nachten door zou slapen. Helaas ! Huilend, overstuur of gewoon roepend mama/papa ik ben wakker! Ook nu de afgelopen 3 dagen is ze meerdere keren per nacht wakker wat uiteindelijk resulteert in het feit dat ze rond half 5 bij ons op bed in slaap valt en niet meer wakker te krijgen is 's morgens. Het is misschien niet ideaal maar na al die gebroken nachten is het ook wel lekker om nog even 2 uurtjes te kunnen slapen voordat de wekker gaat. We hebben al van alles weer geprobeerd, lichtjes aan, deuren open. De kleine meid komt nooit uit bed maar als de deuren open staan wel...dan kruipt ze zelf tussen ons is. Gelukkig zijn het vaak korte periodes van slapeloze nachten maar merk wel dat het me alweer flink op gaat breken. Afgelopen nacht gelukkig maar 1x wakker geweest maar om 4 uur klaar wakker ... Pff... hopelijk is deze fase snel weer voorbij.... hebben jullie kids ook van die heerlijke fases???

Al bijna een jaar liggen de kaarten in huis. Manlief wilde al zolang naar een concert van Guus Meeuwis dat we vorig jaar, als verjaardagscadeau voor beide, de kaartjes besteld hebben. Begin van het jaar besloten, met het concert in het vooruitzicht, dat we er direct een weekendje weg van zouden maken. Oma gevraagd op ze op wilde passen, en dat was gelukkig geen probleem. Oma besloot met oog op het gemak dat ze dan het weekend bij ons  in huis kwam slapen zodat de kleine meid ook lekker in haar eigen omgeving was en kon spelen met haar vriendinnetje buiten als ze dat zou willen. Vrijdagmorgen zijn mijn lief en ik vertrokken richting Eindhoven, een kort afscheid van ons kleine meisje (ze had het veel te druk met oma en spelen) en in de auto voor een rit van bijna 260 km. Eerst even snel ingecheket in het hotel (net buiten eindhoven) en daarna de auto geparkeerd vlakbij het Philips stadion. Lekker genoten op een terrasje van het mooie weer en de gezellige sfeer in de stad. 's avonds een geweldig concert van Guus Meeuwis gezien, wat een sfeer en gezelligheid. Terug in de parkeergarage was het een drukte van jewelste maar de gezellige sfeer hing daar ook nog steeds, 1.5 uur later waren we weer in het Hotel. De volgende ochtend genoten van een heerlijk ontbijt en samen er op uit getrokken richting Helmond en Mierlo. Gewinkeld, terrasjes gepakt en de omgeving verkent. 's avonds stond er een 3 gangen verrassingsmenu op het programma in hotel (inbegrepen in het arrangement).  Heerlijk gegeten, wandeling gemaakt op het landgoed van het hotel en 's avonds een biosje gepakt, fast and the furious 6 was geweldig!! Zondag morgen nog genoten van weer een heerlijk ontbijt en toen was het tijd om in te pakken en uit te checken. In de auto weer 260 km terug naar huis. Oma belde dat ze bij haar zus op de camping was met onze kleine meid, vlakbij huis, op naar de camping dus. Aangekomen op de camping kwam ons kleine meisje aan rennen en vloog ons in de armen. "Heb je mama en papa ook gemist" ... "Ja, heel feel"  riep ze. De hele middag op de camping even bij gepraat met oma en oom en tante en ons kleine meisje genoot heerlijk van het mooie weer en de speeltuin. Ze had nog net even tijd om het cadeautje uit te pakken maar was vervolgend alweer druk aan het spelen. We hebben samen een heerlijk weekend gehad, voor het eerst sinds 2,5 jaar dat ons kleine meisje er is, we voelde ons af en toe wel heel kaal zonder haar maar hebben ook op en top genoten van de tijd die we nu even voor elkaar hadden. We hebben stiekem al een lijstje gemaakt met de concerten die we nog graag willen bezoeken en er dan gewoon weer een weekendje van te maken ;-) Oma heeft genoten van het weekend met haar kleindochter dus die wil vast nog wel een x een weekendje oppassen ;-)