Op 19 januari zijn wij opnieuw trotse ouders geworden van onze zoon, Levin Christian <3 inmiddels is hij alweer 3 weken oud en het is alsof hij er altijd al is geweest.

De één wil hem liever niet klaarzetten ivm een gewenste thuisbevalling en de ander heeft hem met 34 weken al klaar staan. Ik val onder de laatste categorie. Namelijk een dag niet goed gepland, is een dag niet geleefd in mijn geval. Lees je mee wat ik allemaal klaar heb staan?

In de nacht van 9 op 10 januari 2018 werd ik wakker met pijn in mijn buik. Ik was op dat moment 8 weken en 4 dagen zwanger en we hadden al een paar goede echo’s gehad. Ik ging naar het toilet, maar had geen bloedverlies. Dit was een goed teken dacht ik en probeerde weer verder te gaan slapen. De pijn werd alleen maar erger en ik kon mij nauwelijks bewegen. Danny twijfelde geen moment en besloot toch de verloskundige te bellen voor advies. 10 minuten later ging de deurbel. De verloskundige stond voor de deur (om 04.30 uur in de nacht, wat een topper!) om mij te beoordelen. Ook zij vond de pijn te heftig en besloot mij door te sturen naar het ziekenhuis voor een algemene check. Misschien zou het een nierbekkenontsteking zijn? Want nog steeds verloor ik geen bloed.

In 2016 besluiten wij voor een kindje te gaan en als je zo’n besluit maakt, wil je het liefst zo snel mogelijk een positieve test in handen. Na het stoppen van de pil leek mijn cyclus prima te zijn, maar al snel veranderde dit en na een paar maanden helemaal geen menstruatie én geen positieve test te hebben, begon ik mij toch een beetje zorgen te maken..

Hallo allemaal, wat fijn dat je er bent!