Met al die vragen in me hoofd wacht ik rustig tot de arts zijn ronde loopt. Dat gebeurd elke ochtend. Eerst komen de verpleegsters voor de medicijnen. Omdat tablet vorm niet werkte kreeg ik het via infuus toegediend. Daarna kwamen de prikzuster om weer bloedaftenemen. Dan gaan ze kijken hoe het met de onstekinswaarde gaat en met mijn nierfuntie. Nu was het wachten op de arts. Het is toch altijd wel weer een spannend moment. Want je weet niet wat je te wachten staat. Al voel ik me nu iets beter het kan zo weer omslaan. Inmiddels is de arts binnen gekomen. Het fijne nieuws is dat me nierfunctie iets aan het stijgen is maar me onstekingswaardes niet. Er word besloten om weer op een andere ab kuur te gaan. We zijn inmiddels 3 dagen verder en ze weten nog steeds niet wat voor bacterie er is. Ik stel mijn vragen. Helaas kan de arts voor nu geen antwoord geven op mijn vragen. Ik moet echt wachten hoe het allemaal gaat verlopen en hoelang ik moet blijven. Er is nog niks uitgesloten. Geeft wel hoop. Eerst herstellen voor me kleine meid en me man. Dat is toch wel het belangrijkste en daarna zien we wel verder welke weg we ingaan slaan. Die dag komt me man en me dochtertje ook even langs. Kan ik zo genieten hoe me meisje druk bezig is met andere dingen. Totaal niet hoe mama erbij zit. Ik had toestemming gekregen en mocht ik even na buiten. Het was zo mooi weer. Op dat moment was er een hitte golf. Daarna was het tijd om weer afscheid te nemen en ik weer richting de afdeling ging. Ga me klaar maken voor de nacht. Kost een hoop energie dat merk ik wel. Sluit me ogen en val in slaap. Doordat het warm buiten is. Is het ook warm binnen  en verloopt de nacht onrustig. Eenmaal de ochtend merk ik dat ik me anders voel. De pijn is terug en hevig. Verpleegkundige komt binnen en vraag direct om een arts. Ik weet het gewoon het is een terug val. Arts komt gelijk kijken en word besloten direct  een andere kuur te starten. Word er een nieuwe plan van aanpak besproken. Morgen krijg ik een patscan voor me nier. Gaan ze kijken waar de ontsteking zit. Ik heb kiesten in me nieren daar kan 1 van ontstoken zijn of er tussen zit een ontsteking. Kunnen ze precies zien waar ze moeten wezen als het zaterdag dan niet beter gaat. Dan ga ik direct o.k op voor een dreen. Spannende dagen en hoe dit gaat aflopen lezen jullie de volgende keer

Het moment dat we samen besluiten na de eerste om voor een tweede wondertje te gaan. We weten al dat het niet vanzelf sprekend is dat het meteen raak is. Omdat ik door mijn nieraandoening minder vruchtbaar ben. Eerst voor we kunnen starten moet er eerst een goedkeuring komen van mijn nerfroloog. We Maken een afspraak om alles te checken voor een verantwoord zwangerschap. Immers geen risico lopen tijdens de zwangerschap. Al weten we wel dat we iets sneller kans hebben op complicaties. Vorige zwangerschap was een droomzwangerschap. Ging zo goed luisterde goed na me lichaam. Wat gewoon heel belangrijkste is. Spannend afpsraak is gemaakt. Over een paar weken heen en voor controle eerst een potje inleveren en bloedprikken. Dan is het echte aftellen begonnen. Met de vraag mogen we nog een keer zwanger worden. Wel in ons achter hoofd dat de kans bestaat dat het niet mag. Dan is het zo we hebben al een prachtig meisje we voelen ons al rijk met haar. Een week voor de afspraak slaat het noodlot toe. Ik voel me beroerd kan alleen maar veel slapen. Als sta of zit doet het zo pijn. Het is vrijdag de huisarts gebelt. Mag langs komen met een potje urine. Met een paar onderzoekjes niks aan de hand. Geen blaasonsteking niks. Maar waarom voel ik mij zo ziek. Voelde me totaal niet serieus genomen. Weer na huis. Einde van de dag voel ik me steeds slechter worden en ga na de toilet. Zie dat ik bloedplas. Dat is niet goed. Dienst doende arts gebelt en mag meteen langs komen. Bleek urine toch niet schoon te zijn. Er word direct na nerfroloog gebelt om te overleggen. Kreeg de zwaartste ab kuur mee na huis en moest de urine na het ziekenhuis brengen voor een kweek. Zaterdag leek het wat  beter te gaan. Voelde me fitter en kon weer voor me meisje zorgen. Voelde ik me elendig dat ik afgelopen dagen niet voor haar  kon zorgen . Zondag sloeg noodlot weer toe was nog zieker dan vrijdag. Weer dienstdoende arts gebelt. Mocht meteen komen. We wisten al dat ik dan gelijk na ehbo zou gaan. Bij de arts aan gekomen worden we gelijk ingestuurd. Bij de eerste hulp werd er gelijk bloedgeprikt en is nu wachten op de uitslag. Dat duurde uren. Enige wat ik dacht ik wil na huis en bij me meisje zijn. Wat vond ik dat erg. Toen kwam de arts binnen met de mededeling we gaan je opnemen je ontstekingswaardes zijn toren hoog en je hebt inmiddels bloedvergiftiging erbij gekregen. Dat was echt een domper. Omdat me zo ziek voelde heb ik eerste dagen van de opname weinig van mee gekregen. Nadat ik weer een beetje bij de positieve was schoten er wel een hoop vragen in mijn hoofd. Hoe staat het met mijn nieren? Kan onze laatste wens nog invervulling gaan? Hoelang mag ik blijven? Wat is er allemaal aan de hand? Zo nog vele vragen. In de  volgende blog zal je antwoord op de vragen weten en hoe verder.