Ik heb een lange tijd nagedacht of ik hier wel iets over wilde gaan delen, maar ik haalde enorm veel steun uit verhalen van anderen.

Het tijdperk van middagslaapjes is een beetje aan z’n einde gekomen. Vorig weekend hebben we zijn slaapje overgeslagen toen we in Amsterdam waren. Hij was helemaal van slag in de avond. Sliep pas rond 23:00 nadat we (daarmee bedoel ik Roel, want ik heb geen ruggegraat) hem meerdere keren terug hebben gelegd in bed. Daarna was het nog een aantal keer in de avond onrustig als hij overdag even had geslapen. De laatste dagen ging het goed overdag zonder slapen en in de avond kwam hij niet meer uit zijn bed. Helaas is hij nu wel elke ochtend al om 7:30 wakker. Dit is vroeg voor ons, want hij sliep altijd uit tot 8:30, maar ik kan er wel mee leven. Alleen de slaapjes overdag genoot ik wel van. De rust momentjes op een dag zodat ik even het huishouden kon doen, serie kijken of werken voor @arankacreative. Nieuwe fases en bekijken het positief, want we zitten nu niet meer aan huis gekluisterd omdat Rhys per se moet slapen. #nieuwefase

Borstvoeding, het blijft een gevoelig onderwerp voor velen. Iedereen heeft een andere ervaring. Ik deelde via instagram mijn zorgen al en ik kreeg zoveel lieve reacties. Lyo zat na 3 weken nog niet boven zijn geboortegewicht en was zelfs afgevallen. Het consultatiebureau maakte zich veel zorgen. Je hoort verhalen dat niet iedereen een fijne band heeft met het consultatiebureau. Dit had ik dus nooit zo ervaren met onze oudste zoon. Uiteindelijk had ik contact met veel mama’s waarbij het ook niet vlekkeloos ging (leuke woordspeling wel) en van allemaal kreeg ik een fijn gevoel dat ik niet de enige ben. Natuurlijk weet je dat, maar om het bevestigd te krijgen voelt veel beter. Ik had besloten om mijn gevoel niet te laten beinvloeden door de grote bezorgdheid van het consultatiebureau en “luisteren naar je moedergevoel” is het beste advies wat ik kreeg van iemand. Mijn angst is om te falen, maar het is geen falen als je er alles aan doet wat voor jou goed voelt. Ik ben blij dat ik dit gedeeld heb, want door alle lieve berichtjes van vele mama’s heb ik besloten om te gaan combineren met kunstvoeding. Iets wat ik helemaal niet wil, maar wat wel het beste is voor Lyo zodat hij wat sneller aankomt. Ik blijf borstvoeding geven en tussendoor kolven. Alleen moet dit wel leuk blijven, maar ik geef niet op! Het nadeel van kunstvoeding vind ik de buikkrampjes. M’n hart breekt als hij brult van de pijn. Enige wat helpt is in de draagzak, rondjes lopen (ik loop alleen maar rondjes) en heen en weer wiebelen.

Tussen kerst en oud&nieuw, 42 weken, het duurde even want uit jezelf komen en de natuur z’n gang laten gaan daar ging jij niet op wachten. Je zat blijkbaar nog te lekker bij mij in mijn buik. Maar je moet er nu toch echt aan geloven.

Volgens mij heb jij geen idee wat je te wachten staat als je broertje er straks is, maar ik heb er zelf wel onwijs veel zin in! Zelfs voor de bevalling zijn de angsten zo goed als weg. Mijn bevalplan ligt klaar (en ga nu niet denken dat ik alles tot in de puntjes heb uitgewerkt, want ik weet dat het heel anders kan gaan. Het heeft mijzelf enorm geholpen om alles op te schrijven) Luisteren naar podcasts, waaronder die van @ademinademuit heeft mij heel erg gerustgesteld om de verschillende verhalen te horen van andere bevallingen. Ik had laatst zelfs dat ik dacht “ik heb er zin in”. Nou dat had ik zeker niet verwacht een paar maanden terug! Vooral de gedachte dat er straks weer een baby is, ik kan niet wachten!

De afgelopen dagen/weken droom ik zo heftig dat ik er wel elke nacht wakker van lig. Ze zijn nogal realistisch en daar schrik ik waarschijnlijk van. De ene keer droom ik over het verleden en de andere nacht weer over de bevalling en toekomst. Er komt natuurlijk een nieuwe fase in ons leven en daar komt verandering bij. Dit is spannend maar ook kan ik niet wachten tot ons gezin is uitgebreid. Hoe zit het met jullie plafonddienst?