Vorig item liet ik je even een stuk mee gaan in hoe het was. Maar nu zijn we 7 maanden verder. Hoe nu? 

Heb ik wel eens mijn moeder huilend gebeld of mijn schoonvader geappt of hun mij konden helpen met Livia? Of beter gezegd, of hun Livia van mij konden overnemen, jazeker. Meer dan eens heb ik mijn moeder gebeld of stond ik op haar stoep. Of belde ik mijn schoonvader of Livia een dag kon komen spelen of zelfs een nachtje mocht komen slapen. Als mijn man nachtdiensten had (24/7 ploegendiensten) en Livia maximale driftbuien had, werd het mij, zeker in het begin, snel te veel. 

Het is even geleden dat ik wat gepost heb. In de tussentijd heeft het leven uiteraard niet stil gestaan. Zeker met een kleine meid staat je leven niet snel stil. Maar helaas vanwege persoonlijke omstandigheden werd dit een rollercoaster. 

Daar gingen we, bepakt en bezakt om 05:00. Wakker is wakker bij Livia, maar ik rek nog even de fles. We willen het normale ritme niet teveel verstoren. Dit gaat redelijk goed en 12 uur later komen wij op onze bestemming aan. Wat heeft ze het goed gedaan! ♡ 

Binnenkort gaat het gebeuren, nog net geen 9 maanden oud. Wij gaan ruim 900 km rijden naar Italië.

Herkenbaar plaatje? Ik kon er wel even smakelijk om lachen.

Hi lieve lezer!