Op sommige dagen kan je het gevoel hebben dat je als ouder niets goed kan doen. De baby slaapt alleen in de drager, of je peuter krijgt elke vijf minuten een driftbui en wat je ook tegen je 6-jarige zegt, het lijkt allemaal niet in goede aarde te vallen .

Misschien is het jou ook wel opgevallen; Hoe kan het, dat je kind bij jou helemaal losgaat in een driftbui of woede aanval en niet bij je partner, opa of juf?

Als je daar van een afstandje naar kan kijken, dan ontdek je vaak twee dingen:

Stop met Opvoeden!

Wanneer je je zorgen maakt over (het gedrag van) je kind, kan dat behoorlijk confronterend zijn. Je denkt misschien wel: "Wat doe ik niet goed? Misschien ligt het wel aan mij dat ik mijn kind niet goed kan helpen."

Dat is ook niet zo gek met alle drukte die we met elkaar creëren rondom alle feestdagen en daarbij behorende borrels, feestjes, en activiteiten.

Dit weekend is het zover: Sinterklaas komt aan in Nederland! Deze week is de voorpret, of misschien vooral de spanningsopbouw al begonnen, maar morgen is het écht zover.

Regelmatig komen we in contact met mensen die iets 'vinden' van je kind. Dit begint al heel vroeg; de verpleegkundige op het consultatiebureau, die weegt, meet en daarmee oordeelt over je kind.

Als de oudste op vrijdagochtend maar niet zijn bed uit komt, is dat toch vreemd. Hij is wat dat aangaat een wat a-typische puber; vakantie of niet, rond 7.00u begint wat hem betreft de dag.

Ik ben net terug van een werkvakantie (staff-member op een groot scoutingkamp) en zeker toe aan wat luieren en ontspanning😉. Bewust heb ik dus de praktijk nog even dicht gehouden, zodat ik even niks hoef, of moet.