Van het paradijs der slippers naar het zomerspektakel

Inmiddels ben ik ruim een week terug uit Brazilië, het land van de Havaianas. Ik werd op pad gestuurd voor een stel slippers en aangezien keuzes maken niet mijn sterkste punt is, heb ik voor mezelf toch ook nog maar vier paar slippers meegenomen. Voor beide jongens allebei nog twee paar en voor manlief twee paar. Tja....keuzes hè? Verder nog voor Lieve L. wat slippers, voor zuslief en voor lieve M. en dochter S. Kortom, na 48 uur in Saaie(Sao) Paulo mocht ik weer thuiskomen. Helaas zonder favoriete spijkerbroek. Die was schijnbaar meer in trek dan mijn Ipad die onder mijn spijkerbroek op mijn kamer lag. De Hilfiger skinny werd gejat en m’n Ipad mini bleef op wonderbaarlijke wijze achter op mijn hotelkamer. Ik was al lang blij dat ze dit trucje hebben toegepast zonder dat ik daar getuige van hoefde te zijn. Thuis aangekomen had ik meteen een goede reden om op spijkerbroeken jacht te gaan.

Thuiskomen viel deze keer een beetje tegen. Op de dag van vertrek was ik helaas al om 0600 ’s ochtends wakker. Gezien het tijdsverschil was het 1100 in Nederland. Omdat ik nog niet alle slippers had weten te scoren, ging ik nog even op pad na een lekker ontbijt in het hotel. Aangezien er een ware wolkbreuk plaatsvond op het moment dat ik met collega’s richting slipperwinkel wilde gaan, besloten we een taxi te nemen. Met een zwoele stem begon de charmante Braziliaanse taxi chauffeur over de geschiedenis van Sao Paulo te vertellen. Hoe aangenaam zijn stem ook was, ik had al vrij snel door dat meneer niet van plan was om de snelste route naar het gewenste adres te nemen. Opeens sprak meneer toch niet zo goed Engels en werden we tot twee keer toe op een verkeerd adres afgeleverd. Zo langzamerhand begon ik mijn geduld te verliezen, maar gelukkig werden we uiteindelijk toch nog op het juiste adres afgezet. Dat afzetten was ook vrij letterlijk trouwens, aangezien meneer halverwege de rit de meter maar gewoon had uitgezet. Ik weigerde teveel te betalen, dus uiteindelijk verlieten we de taxi voor een gewone prijs. Na in record tempo de overige slippers te hebben ingeslagen, besloot ik lopend terug te gaan naar het hotel.

Na ruim een half uur was ik “veilig” in mijn hotelkamer. Nog even twee uurtjes slapen voordat ik aan een lange vlucht naar huis mocht beginnen. Helaas kon ik de rust niet vinden om in slaap te vallen, dus uiteindelijk begon ik al moe aan mijn terugvlucht. Eerst een busreis van ongeveer een uur naar de luchthaven,het toestel klaarmaken voor vertrek, 425 passagiers verwelkomen aan boord en daarna nog fijn 11 uur “hangen”. Na een drukke vlucht kwamen we dan eindelijk aan in Nederland. Op m’n tandvlees strompelde ik naar de bushalte voor een ritje van 20 minuten naar huis. Big L. kwam me van de halte halen. Na 27 uur van wakker zijn, was ik dan eindelijk thuis.

Maar niet voor lang, want ’s avonds had ik een verjaardagsfeestje van vriendin S. in Amsterdam. We zouden gezellig tapas gaan eten. Ik hoopte nog even twee uurtjes te kunnen slapen, maar door de extreme vermoeidheid wilde dat niet lukken. Een ieder die werkzaam is als stewardess zal dit gevoel herkennen. Pure frustratie en door de vermoeidheid slaat dit al snel om in een soort gevoel van paniek om nooit meer in slaap te kunnen vallen. Groot verdriet dus en uiteindelijk het wijze besluit maar niet bij het verjaardagsfeest aanwezig te zijn. Ik stond niet voor mezelf in om veilig aan te komen. Uiteraard waren Little J. en Little T. meer dan blij dat mama weer veilig thuis was. Aangezien ik alleen nog maar op de bank kon liggen van vermoeidheid, besloten de 2 liefjes bovenop me te komen liggen en zo dommelde ik af en toe toch een klein beetje weg. ’s Avonds om 2100 lag ik in bed, om er de volgende ochtend om 1100 weer uit te komen. Ik was redelijk bijgetrokken gelukkig. Ik had een redelijk rustige dag en vond ’s avonds gelukkig nog de energie om aan mijn Spaans te werken. Ik ging wederom op tijd naar bed en op zondag was er niets meer van vermoeidheid te merken.

Een gewone week ging van start op maandag. Big L. moest nachtdiensten draaien en ik was lekker thuis. Tijd om van de jongens te genieten, te sporten, het mooie weer en het gewone ritme draaide weer gewoon alsof ik nooit weg geweest was. Op woensdag kwamen zwager B., schoonzus Y. en nichtje Z. gezellig eten. Ik blijf erbij dat spontane afspraken vaak de gezelligste afspraken zijn. Op donderdag besloten we de bbq lekker aan te steken en genoten we van het heerlijke weer. Little J. was uitgenodigd om bij lieve L. patatjes te komen eten en last minute schoof Little T. ook bij hen aan. Zo zaten we opeens samen te genieten in de tuin van een heerlijke bbq. Dat was een tijd geleden.

Vrijdag was het tropisch warm. ’s Avonds kwam de regen met bakken uit de hemel. Die stortbui paste volledig bij mijn stemming door slecht nieuws eerder die dag. Helaas stonden we met regenponcho aan te “genieten” van een zomerspektakel aan het meer hier in de buurt. Het lukte me niet goed om in feeststemming te komen dus nog voor het einde van het laatste optreden besloten we huiswaarts te gaan. Na een nachtje van piekeren, ontwaakte ik om 0930 doordat Little T. in hoge nood verkeerde:”Ik moet plassen mama, ik moet plassen mama”. En zo begon ik toch nog redelijk uitgeslapen aan de zaterdag.

Een standaard bezoekje aan de markt stond gepland. ’s Middags stapte ik met de jongens op de fiets om samen met Lieve L. en haar moeder wederom richting zomerspektakel te gaan. Dora en Diego zouden gezellig langskomen, maar de kinderen vonden het strandje, inclusief ijskoude water veel interessanter. Na een heerlijk middagje genoten we voor de tweede keer die week van een spontane bbq. De zon bleef schijnen en ’s avonds mocht ik samen met E. wederom genieten van mooie muziek van Di-Rect en Memphis Maniacs onder het genot van enkele mojito’s.

Vandaag nog een laatste dagje aan het meer doorgebracht om het af te leren. De grote held van de jongens kwam ook een bezoekje brengen. Ze konden genieten van een voorstelling van Brandweerman Sam en daarna mochten de bofkonten nog met hem op de foto ook. Ook vanmiddag waren we op het strandje te vinden. Een fris windje deed ons begin van de avond naar de warme douche thuis verhuizen. Er is een einde gekomen aan een gezellig weekend aan het meer met leuk gezelschap.

Morgen wordt ons lieve nichtje Z. van 5 maanden oud om 0900 gebracht. Een dagje oppassen morgen en ik heb er zo’n zin in. Weer even terug naar de babytijd. Komende week zal ik me verder ook moeten storten op de studie. Één van de twee jaarlijkse flight safety examens staat op de planning volgende week, dus een beetje voorbereiding is nooit overbodig. Ik ga er vanuit om weer met vlag en wimpel te slagen. Dan mag ik namelijk mijn tripjes naar Atlanta en Houston gewoon afleggen van de baas. Tot snel!!