Mijn onverwachte zwangerschap - Deel 3

Dinsdag

Deze ochtend gaan we ons kindje erkennen. Dat vond ik toch wel erg spannend. We waren er ruim op tijd, maar zoals het bijna altijd gaat waren we pas tien minuten na onze afspraak aan de beurt. Er zat een hele lieve vrouw achter de balie, we hadden het nog even over ons verhaal en we gingen vervolgens weer op weg naar huis.

Een aantal uren later ging Remco richting werk en ik ging samen met mijn schoonmoeder richting de verloskundige. Vandaag hebben we nog een echo, daar was ik stiekem wel heel blij mee. Nog een keertje kijken naar ons kleine meisje. Het was ongeveer een kwartier fietsen, dat viel nog wel mee, maar onderweg merkte ik toch dat het een beetje ongemakkelijk voelde.

Aangekomen bij de verloskundige praktijk waren we eigenlijk meteen aan de beurt. Het was zo fijn om haar weer te zien, alsof ik haar al weken lang niet had gezien terwijl we haar gisteren pas voor het eerst zagen. De verloskundige bevestigde de duur van de zwangerschap en vertelde ons ook dat het kindje eigenlijk al (bijna) helemaal ingedaald lag. Dat verklaarde waarschijnlijk mijn ongemakkelijke gevoel als ik liep of fietste.

Na een aantal minuten begon ik mij anders te voelen, ik werd licht in mijn hoofd, een beetje misselijk en ik trok helemaal wit weg. Voordat ik het doorhad zat er een lepel met een grote hoop jam in mijn mond. Als er iets is wat ik niet lekker vind is het jam, maar het hielp, ik trok weer bij, maar het was net op het randje. Waarschijnlijk was het de positie waar in ik lag en het drukken op mijn buik wat dit veroorzaakte.

Na de echo gingen we nog even wat drinken bij de beste vriendin van mijn schoonmoeder. Daarna ben ik lekker naar huis gegaan. Heb nog wat gegeten en heb ik de hele avond rondgestruind over het internet op zoek naar tweedehands spullen. Ook maakte ik een lijstje bij de IKEA, morgen zouden we daar met mijn schoonvader naartoe gaan.

Woensdag

We zijn de eerste paar uur van deze ochtend alleen maar bezig geweest. We hebben het kamertje, wat eerst ons kantoortje was, helemaal leeg gehaald en schoongemaakt. De meubels die daar in stonden staan nu verdeeld over ons huis. Ons huis is niet heel ruim dus je kunt je voorstellen dat dat best chaotisch was.

De vader en het broertje van Remco zijn er inmiddels ook, we gaan richting de IKEA in Delft. Ik was blij dat ik gisteravond alles al had uitgezocht op de site. We gingen eigenlijk alleen even kijken bij de kinderafdeling om het echt zeker te weten. Maar we waren er snel over uit, we liepen vrijwel meteen door naar het magazijn waar we een voor een alle onderdelen van de kast, commode en het ledikant. Eenmaal bij de kassa afgerekend te hebben gaan we naar de service balie, we willen graag een boedelbak huren zodat we al die spullen ook naar huis kunnen vervoeren.

Blijkt het dus dat ze de boedelbakken sinds een tijdje niet meer verhuren bij de IKEA.

Ondertussen schiet bij mij de stress omhoog en dat ziet mijn schoonvader, hij merkt dat ik meer moeite krijg met het staan/lopen en wijst mij erop dat ik even moet gaan zitten. ‘’Wij regelen het wel verder.’’ Zegt hij geruststellend tegen mij. Ongeveer tien minuten later komen ze terug, vanavond worden de meubels bezorgd, dus geen reden tot paniek en dan hoeven ‘’we’’ (Alsof ik dat nog zou gaan tillen, haha!) het ook nog eens niet zelf naar boven te tillen.

We gaan weer naar huis, Remco en zijn vader doen nog wat klusjes in huis en ik probeer wat op te ruimen. Ondertussen plaats ik nog wat bestellingen bij Prenatal en Kruidvat, ik hoop dat de kast en de commode morgen in elkaar zitten zodat ik al die spullen gewoon meteen kan opruimen.

Mijn schoonmoeder komt ook nog even langs, ze heeft nog van alles voor ons gekocht, zo lief! Hydrofiele doeken, kleding, rompertjes, sokken, badhanddoek, een nagelsetje tot vitamine D. Ze heeft aan alles gedacht, ik ben er gewoon een beetje overdonderd door. Er blijven maar dingen uit de tas te komen.

Na een tijdje gaan ze naar huis en zijn we weer alleen thuis. We gaan redelijk op tijd naar bed, morgen moeten we weer naar het ziekenhuis voor een controle bij de gynaecoloog, ik slaap die nacht een beetje onrustig. Met van alles in mijn hoofd bezig, en de rommel in huis maakt mij ook heel onrustig. We gaan maar weer zien wat morgen ons brengt. Maar een ding weet ik zeker: Morgen MOET haar kamertje grotendeels klaar zijn.

Wat er daarna gebeurde lees je in mijn bevallingsverhaal! ;)