Een keuze maken.....

Alles struin ik af op internet. Ik ben iemand die zich graag goed verdiept en inleest in dingen. Ik kan dan ook niet wachten tot ik thuis kom en het internet op kan. Ik lees alles wat ik maar tegen kom over 'missed abortion'. Wat het inhoudt, wat het betekent, wat de mogelijkheden zijn om de miskraam op te wekken, etc, etc. Tot ik niet meer kan. Tot mijn tranen mijn gezichtsveld zo verdoezelen dat ik niet meer kan lezen. Ik ga om 4 uur 's nachts huilend op de ijskoude badkamervloer zitten. Op de 1 of andere manier voelt de harde koude vloer prettig aan...ik heb de behoefte om het mezelf oncomfortabel te maken. Het leidt de aandacht heel iets af van die enorm pijnlijke messteek die ik keer op keer opnieuw in mijn hart voel. De woorden van de verloskundige blijven nagalmen in mijn hoofd: helaas heb ik slecht nieuws voor jullie...

Tot mijn man wakker wordt en vol schrik naast me gaat zitten. Schat, hoe lang zit je hier al. Je bent steenkoud. Kom alsjeblieft terug naar bed, probeer nog wat te slapen. Uiteindelijk laat ik me overhalen en ga weer op bed liggen, maar van slapen komt niet zoveel. 

De verloskundige heeft ons doorverwezen naar de gynaecoloog, waar we opnieuw een echo krijgen. Met een 'tegen-beter-weten-in' klein beetje hoop gaan we er heen. Als de gynaecoloog bevestigt dat er inderdaad geen kloppend hartje te zien is, zakt de grond opnieuw onder me weg. Dit was het dan. Geen hoop meer, geen weg meer terug. Ons kindje is echt dood, het is voorbij. Het zit alleen nog steeds in mijn lichaam, dus daar moeten we het over hebben...kiezen hoe ik mijn miskraam plaats wil laten vinden.

De gynaecoloog bespreekt de opties, waarvan mijn man en ik van tevoren al met elkaar hebben besloten wat we willen. Ik mag nog afwachten of de miskraam spontaan op gang komt, maar dat wil ik niet meer...het idee dat mijn kindje nu al langer dan 2 weken dood in mijn buik zit vind ik bizar, ik ben het vertrouwen in mijn lichaam kwijt. Ik kan kiezen voor curettage, maar ook dat staat me tegen. Het idee dat mijn kindje met zo'n slang uit mijn buik gezogen wordt...ik wordt er misselijk van. De gynaecoloog adviseert ons  de miskraam op te wekken met cytotec, de optie die we zelf ook het liefst willen. Ze schrijft een recept voor, zodat we de medicatie op kunnen halen bij de apotheek en dan mogen we thuis de miskraam opwekken, wanneer we dat zelf willen. Of we nog vragen hebben...nee, ik heb geen vragen meer...ik heb me goed ingelezen, en weet wat me te wachten staat...(dacht ik toen nog...)