Een emotionele rollercoaster!

Ik wist dat het hele ICSI gebeuren een emotionele rollercoaster zou zijn, maar je bent nooit voorbereid geloof ik... Ik heb twee weken rondgelopen met het idee dat ik nu toch wel heel veel kans had op een zwangerschap. Je let echt op elke verandering in je lichaam. Gevoelige borsten..., gekriebel in je onderbuik.... Ik probeerde voor alles een positieve verklaring te vinden. En dan voel je in ene veel hoor!!! Ik had echt veel hoop op een goede afloop, dus de teleurstelling was groot toen ik wat bloedverlies kreeg. Maar na een paar uurtjes stopte het toch weer. De hoop kwam weer een beetje terug. De dag erna toch maar een test gedaan en die was negatief. Toch niet dus... Maar iemand anders vertelde me dat het nog te vroeg was om te testen... Toch weer wat hoop dus. Twee dagen later een bloedtest gedaan en die was ook negatief. Laatste beetje hoop was dus meteen weg! Gos wat waren dit een paar zware dagen zeg! Ik was kapot van verdriet.

Maar goed, het ergste is geweest en we gaan met goede moed weer verder. Deze cyclus gaan we voor een cryo terugplaatsing. Alles ziet er goed uit en ik heb weer moed. Maar zwaar is het allemaal wel. Gelukkig had mijn gynaecoloog goede hoop, want de bevruchte eitjes waren van een hele mooie kwaliteit. Daar ligt het dus zeker niet aan en er ligt nog wat in de vriezer...  Wat dat betreft ziet het er allemaal goed uit.

Wie weet hebben we deze keer succes. Ik hoop het zo, want ik ben moe, zooo moe... Ik wil zo graag een kindje... en het duurt allemaal zooo lang en het kost zoveel moeite.... Zucht... dat moest er even uit!