Voor mijn lieve prachtige dochter Kenja ❤🕯💜

lieve lieve Kenja!!

Ik weet het nog als de dag van gisteren dat we naar het ZH gingen op 26 augustus 2022. De eerste stap van de zwangerschap was gezet en een positieve zwangerschapstest kwam er gauw achteraan. Vanaf dat moment waren we al zo gelukkig met jou! De gedachten naar zo'n lief klein wezentje die groeit in je buik. Als eerste het gevoel van een sparkling die je me gaf. Met 17 weken voelde ik voor het eerst je schopjes. Lydia voelde dit 2 weken later op onze trouwdag voor het eerst. Dankjewel nog dat je dit bijzondere moment daarvoor hebt uitgekozen.
Het kon niet anders dat jij heel speciaal voor ons moest zijn.
Ik merkte ook dat je niet alleen ons raakte maar ook onze omgeving, mijn neefje en nichtje bijvoorbeeld, wilden heel graag al met je spelen, ze zagen al voor zich hoe ze je een flesje konden geven en je konden vetroetelen. Een bewoner van mijn werk vroeg elke dag hoe met met je ging en wilde mijn buik aanraken. Nog een bewoonster was op de dag jarig dat ik was uitgerekend. Toen ze dat hoorde pinkte ze een traantje weg. Je zette toen al aan tot liefde.
We hadden je naam al verklapt bij onze verloskundigen..dat maakte dat zij zich ook al snel met je verbonden voelden.
41 weken en 6 dagen heb je in mijn buik mogen verblijven. En dit waren goede weken, de eerste weken wat misselijk, maar daarna ging het prima en was het een fijne zwangerschap. De laatste weken vanaf week 38 wat bekkenklachten maar dit heb ik voor lief genomen.
Omdat we tegen het laatste termijn liepen moesten we aan de ctg in het ZH. Hier zagen ze toch een licht verhoogde bloeddruk, maar geen reden tot paniek. Maar wel dat we werden opgenomen in het ZH. Jou mama's hadden immers een geboorteplan gemaakt voor een thuis bevalling. Na een goed gesprek hebben we dit los kunnen laten en wilden we het beste voor je. Ook hier konden we een eigen bubbel van liefde creeeren met sfeerverlichting, muziek en er was een heerlijk bevalbad.
En toen kwam er van het een op het andere moment dat we weloverwogen keuzes moesten maken, zo konden ze je hartslag wat minder registreren waardoor er een elektrode werd geplaatst, en daar was je weer. Geen reden tot paniek. Mijn ontsluiting vorderde niet verder dan 5 cm, er waren nog een aantal dingen die meespeelden dat er een keizersnee volgen ging. Dan zou je toch echt snel komen en konden we je bewonderen, vasthouden, ruiken en vertroetelen.
Helaas ging het in de laatste 5 a 10 min mis. Tot die tijd hebben ze steeds een goede hartslag kunnen registreren. In het laatste stukje kreeg ik de ruggenprik en dan kan dat even niet. En toen zag ik je wel maar ik hoorde je niet..alles en iedereen kwam snel met toeters en bellen.
En het reanimeren heeft zo'n 19 minuten geduurd. Daarna konden wij jou pas echt bewonderen, maar zagen we aan je dat je aan allemaal ondersteunende apparatuur nodig had. Dan ben je nog zo klein en pril. Onze handen van liefde hebben overigens laten zien dat je toch wat hersenactiviteit liet zien. En dit maakte dat je een kans kreeg in het Radboud UMC. Daar gaven ze je de meest intensieve zorg, en wat hebben we gezien dat ze dit ook met liefde voor je deden.
de volgende dag zagen ze dat je niet vooruit ging en dat je het steeds moeilijker kreeg.. Je bent toen rustig in mijn armen overleden.

Lieve lieve Kenja afgelopen dagen thuis hebben we je nog vast kunnen houden, kunnen ruiken, kunnen vertroetelen wat we graag wilden.. Ik voel me de trotste mama ooit. En nu moet ik je zo snel alweer terug geven.. Onbeschrijvelijk dat dit bestaat!! We houden zo zoveel van je lieverd. voor altijd onze dochter.