Vertrouw!

Een jaar geleden deelde ik deze foto. Hij zat net op de “speciale” groep. En elke dag dat ik hem daar achterliet die eerste week huilde ik in de auto dikke tranen. Ik voelde me alleen en verdrietig.

Weet je wat ik nu tegen mezelf zou willen zeggen? Daar huilend in de auto?

“Alles komt goed! Vertrouw op jezelf en op je kind”.

En dat zou ik ook tegen jou willen zeggen, als je een ouder bent van een anders ontwikkelend kind.

Want het is nu niet meer zo. Ik weet nu dat dit goed was.

——

Toen we nog dachten dat Hárris een kleine ontwikkelingsachterstand had, en we begonnen met een vermoeden dat hij autistisch was hadden we nooit kunnen bedenken dat we vandaag staan waar we nu staan. Nooit kunnen vermoeden dat hij met het verstrijken van de tijd steeds verder af zou komen te staan van zijn leeftijdsgenoten. Ik had nooit gedacht dat hij nog steeds niet zou praten, niet zindelijk zou zijn en niet zelfredzaam.

Ik vocht voor ambulante begeleiding op het regulier onderwijs omdat ik er van overtuigd was dat hij daar uiteindelijk zou horen. En toen hij naar speciaal onderwijs ging dachten we nog steeds dat hij ooit een redelijk normaal bestaan zou leiden.

Maar elke keer moesten we onze verwachtingen bijstellen. De tijd haalde ons in, zo voelde het soms.

Het is lastig om dit te vertellen omdat het klinkt alsof ik mijn kind niet accepteer zoals hij is. Maar ik doe het toch, want ik denk dat dat voor elke ouder van een zorgintensief kind geldt. Het ontbreekt ons niet aan liefde, we accepteren hem echt wel zoals hij is. Maar afscheid nemen van het toekomstbeeld wat je in je hoofd hebt voor je kind is op zijn zachtst gezegd pittig. Levend verlies noemen ze dat. We willen, net als voor onze andere kinderen trouwens, vooral dat hij gelukkig is. En soms twijfelen we of we dat kunnen (blijven) bieden. En ik heb echt heel wat tranen gelaten. Maar met elk verdriet kwam er ook steeds meer gewenning en acceptatie.

——

En nu bevinden we ons weer in een nieuwe zoektocht, we hebben weer nieuwe verwachtingen.

Maar dit keer voel ik vertrouwen. In hem én in onszelf. We weten wat we willen, voelen volop en luisteren naar onze intuïtie. En ik geloof oprecht dat het goed komt!

Vertrouw!