4 maanden geleden
"Ik rouw om de dochter die ik nooit zal krijgen"
NIEUWE RUBRIEK: Moedertaboes! Kaylee over haar gender disappointment.
Er zijn zo van die onderwerpen waar moeders moeilijk over praten, omdat er vaak heftige meningen over bestaan. Wij vinden het tijd om die moedertaboes te doorbreken en dat doen we in deze nieuwe rubriek. Dat vindt ook Kaylee (36). Daarom vertelt ze ons open en eerlijk over haar gender disappointment: de teleurstelling die ze voelde toen haar derde kindje weer een jongetje bleek. Expert Dorien Yassa geeft vervolgens advies.
Kaylee (36): "Toen ik zwanger was van mijn derde kindje, hoopte ik heel erg op een dochter. Mijn man en ik hadden al twee zoons en wisten dat er geen vierde kindje zou komen. Het was dus mijn laatste kans op een meisje.
Geen gender reveal party
Bij onze eerste twee kinderen organiseerden we een gender reveal party. De eerste keer sneden we een taart met blauwe vulling door, bij de tweede hadden we een ballon met blauwe confetti erin. Dit keer besloten we geen gender reveal party te houden. Ik wist dat ik mijn teleurstelling niet zou kunnen verbergen als de derde weer een jongetje bleek. Het leek me dus geen goed idee om dit publiekelijk te doen.
We kozen ervoor om met 14 weken een geslachtsecho te laten doen, gewoon met z'n tweetjes. De echoscopiste mocht het gelijk tegen ons zeggen. Ik was stikzenuwachtig. Het zweet stond in mijn handen en ik voelde al heel de dag een knoop in mijn maag. De echoscopiste zag het aan me en vroeg of ik een voorkeur had. "Nee hoor, als het maar gezond is", zei ik. Blijkbaar durfde ik een vreemde niet over mijn voorkeur te vertellen. "Nou, je bent een echte boys mom. Het is weer een jongen", zei ze. Mijn vriend moest lachen, maar mij stond het huilen nader dan het lachen. Ik kon geen woord meer uitbrengen en wist niet hoe snel ik de ruimte moest verlaten. Thuis ben ik in huilen uitgebarsten.
Mijn vriend moest lachen, maar mij stond het huilen nader dan het lachen. Ik kon geen woord meer uitbrengen en wist niet hoe snel ik de ruimte moest verlaten.
Onbegrip
Ik houd ontzettend veel van mijn jongens, maar heb ook altijd van een dochter gedroomd. Mijn familie en vrienden weten dat van mij. Onze dierbaren schrokken dan ook toen ze hoorden dat het weer een jongen werd, want hoe zou ik hiermee omgaan? "Wees blij dat je drie gezonde kinderen hebt, dat is niet iedereen gegund" of "Toch hartstikke leuk? Een boys mom zijn?" kreeg ik te horen. Uit hun reacties bleek vooral dat ik me maar snel over mijn teleurstelling heen moest zetten, dankbaar moest zijn en niks aan mijn zoons mocht laten merken, want dat zou zielig zijn. Natuurlijk begrijp ik die reacties, maar doordat iedereen gender disappointment not done vindt, heb ik nooit goed met iemand over dit gevoel kunnen praten, terwijl ik nog altijd rouw om de dochter die ik nooit zal krijgen."
Gender disappointment: advies van de expert
Dorien Yassa is psycholoog en eigenaar van de praktijk Mom & Mind. Deze praktijk specialiseert zich in psychologische behandelingen rondom zwangerschap, geboorte en de eerste jaren van het moederschap. Iedere week geeft Dorien haar advies over het moedertaboe.
"Gender disappointment betekent dat je teleurgesteld bent over het geslacht van je (ongeboren) baby. De mate waarin mensen teleurstelling ervaren, varieert enorm. De een heeft daar even last van, de ander voelt zich steeds slechter en kan daardoor ook somberheid of angstklachten ervaren en minder genieten van de zwangerschap of fase na de geboorte. Het onderwerp blijft vaak in taboesferen. Veel vrouwen schamen zich voor hun gedachten en gevoelens omdat zij bang zijn dat het ondankbaar overkomt of omdat er andere vrouwen zijn in hun omgeving die geen kinderen kunnen krijgen.
Veel vrouwen schamen zich voor hun gedachten en gevoelens omdat zij bang zijn dat het ondankbaar overkomt.
Er kunnen echter veel verschillende factoren ten grondslag liggen aan de voorkeur voor een jongen of een meisje. Zo kunnen gebeurtenissen uit het verleden een rol spelen. Soms zijn vrouwen zich niet bewust dat bepaalde ervaringen uit hun verleden hun verlangen kunnen kleuren. Hier inzicht in krijgen is dan vaak heel helpend. In mijn behandeling kijk ik altijd naar de onderliggende oorzaak. Daarnaast speelt rouw vaak een rol; sommige vrouwen hebben een bepaald toekomstbeeld (bijvoorbeeld samen met je dochter bepaalde activiteiten ondernemen) in hun hoofd en moeten daarvan afscheid nemen. Elke vorm van verlies gaat gepaard met rouw. Om goed te kunnen rouwen en verwerken is steun cruciaal, maar die ontbreekt vaak in deze situaties omdat naast schaamte ook gevoelens van schuld aanwezig zijn. Veel vrouwen die last hebben van gender disappointment zijn bang dat zij hierdoor niet genoeg van hun kindje (zullen gaan) houden. Maar meestal staat het verdriet over het geslacht van het kindje los van de liefde voor het kindje.
Wat vooral belangrijk is om het openlijk te kunnen delen, waarbij het belangrijk is om ook de ruimte te krijgen voor alle (tegenstrijdige) emoties en gevoelens van rouw. Als je het gevoel hebt dat je hierin vastloopt, zoek dan professionele hulp."
