8 jaar geleden
My extraordinary kids
Financiële adoptie, geld doneren zodat een kindje in minderbedeelde omstandigheden een kans op een goed leven maakt. My extraordinary kids.
Ooit toen ik nog geen eigen bloedjes had en iets goeds wilde doen heb ik een sponsorkind ‘besteld’. Bijna onnadenkend en net zo oneerbiedig als het woord ‘besteld’ in deze context is.
Ik was bij een evenement waar een oproep gedaan werd die, hoe kan het ook anders, op de emoties speelde. Iets in de trant van kinderen die afgedankt zijn en die ik een toekomst zou kunnen geven door mijn financiële bijdrage toe te zeggen. Mijn hele leven wilde ik al iets goeds doen voor deze wereld, ooit dacht ik als dokter in ontwikkelingsgebieden aan de slag te gaan -tot mijn bètakant een langzame dood stierf-. Dit was de manier om iets goeds te doen, zonder al te veel moeite.
Want hoe moeilijk is het om maandelijks een bedrag over te maken en een goed gevoel te hebben. Je doet tenslotte iets goeds voor deze wereld. Ook al is het maar voor één individu die de pech heeft gehad onder minderbedeelde omstandigheden geboren te zijn. Ik ging van het evenement weg met een mooie foto van ‘mijn sponsorkind’ en een goed gevoel.
Nog steeds heb ik een sponsorkind. Sterker nog, we brachten allebei een sponsorkind mee toen we trouwden en hebben de facebookwereld zich destijds goed achter de oren laten krabben met onze mededeling over ‘gezinsuitbreiding’.
Het ‘eerste kind’ van mijn man is inmiddels volwassen en heeft de kansen die hij gekregen heeft met beide handen gegrepen. Nu hebben we weer een nieuw klein Zuid-Amerikaantje.
Mijn eerste sponsorkind liep weg, een minder glamoureus verhaal. Al een aantal jaar sponsor ik een meisje. Regelmatig komen de brieven uit India en lees ik hoe het met haar gaat. Jaarlijks krijgen we een mooie foto die ergens een plekje krijgt.
Het ‘kind van ons samen’ is geen onderdeel meer van een sponsorproject. Ook met hele mooie initiatieven gaat weleens iets mis. We hebben gekozen het bij twee sponsorkinderen te houden.
Naast onze eigen schatjes willen we, op een heel ander niveau, kinderen elders in de wereld een kans geven. Ons kost het relatief weinig, maar het maakt voor hen echt het verschil! Dat heb ik met mijn eigen ogen gezien.
Heb jij wel eens van financiële adoptie/sponsorkinderen gehoord. Zou je het zelf ook doen?
rebo1982
Leuk om te lezen wat jullie hierover denken! Ik snap heel goed dat je je bedenken hebt als het gaat om de grote 'hulporganisaties' waar toch geld blijft hangen bij de directeuren hier in Nederland (en de bedragen zijn vaak niet mis!) Toch kies ik ervoor om te sponsoren en te geloven dat wat ik investeer een kind ten goede komt. Misschien is het zo dat maar de helft van het bedrag nodig is, maar ik heb gezien dat het verschil maakt (Miscchien blog ik daar ook wel eens over!)
Joycies
Ja ik heb ook een sponsorkindje van compassion. We schrijven elkaar brieven en elk kwartaal worden we op de hoogte gehouden van het reilen en zeilen daar.
Kirstenimolnen
Ik heb er wel van gehoord, maar nog niet overwogen. Het is altijd zo lastig om te zien of en organisatie echt transparant is. Maar het is wel een mooi idee.
Annemiek2
Ik heb geen sponsorkind in zoals jij het beschrijft, dat is te duur. Wat ik wel al jaren doe is maandelijks een klein bedrag overmaken aam het lilianefonds. Dat ligt dicht bij me. Ik heb zelf 1 lichamelijke handicap, en mentaal een paar uitdagingen waar andere wel eens tegen aan lopen. Met het gene wat ik stort kan nooit 1 kind geholpen worden maar kan er wel wat betaald worden van de behandeling of het onderwijs van 1 kind.