Ik word hier niet meer gelukkig van..
Ik word hier niet meer gelukkig van, ik krijg het maar niet uit mijn mond.. iets in mij is zo sterk dat ik kostte wat kost vast wil houden aan mijn baan.. terwijl ik diep van binnen weet, ik hoor hier niet.. dit is niet mijn werk. Dit is al de tweede keer dat ik bij een bedrijf op kantoor beland en daar vervolgens echt wel even mijn kracht en energie uit haal, maar dan is het op.. geen zin hebben om naar de werk te gaan.. je afvragen ‘wat doe ik hier?’.. en dan toch blijven..
Het is echt een patroon, ik weet dat ik het doe, ik zie dat ik het doe, ik erken dat ik het doe.. maar waarom is het dan zo moeilijk dat te negeren en een ander pad in te slaan.
Ik trek alles in twijfel, en zie heel veel, of eigenlijk, alleen maar beren. Voorbeeld hiervan is dat ik een vast contract heb, twee kleine kinderen, mijn man werkt voor zichzelf. Dus ik ben, zoals ik dat zelf zie, de stabiele factor.
Ik ben er klaar voor, of toch niet.. morgen dan toch maar die knoop doorhakken..?
Herken je iets in mijn dilemma, en hoe ben jij hier mee omgegaan?