2 jaar geleden
De artsen wisten niet dat ik bij bewustzijn was tijdens de operatie.
Het is alweer een tijd geleden dat ik een blog heb geschreven. Ik heb wel eens wat vragen binnen gekregen over een operatie die ooit fout is gegaan. Dus dit leek mij wel een mooie kans om hier een blog over te schrijven.Op 6 april 2010 moest ik geopereerd worden aan mijn kaak, oor en bijholte. Een drie dubbele operatie dus. Er moest een kwaadaardige cyste uit mijn kaak worden verwijderd, een kwaadaardige middenoorontsteking moest worden weggehaald en mijn bijholtes zagen er ook niet goed uit en moesten schoongespoeld worden.Ik zou deze dag om 11.30 uur geopereerd worden. Van tevoren had ik nog een gesprek met een verpleegkundige. Het blijkt namelijk dat er een x aantal percentage mensen tijdens een operatie stemmen hoort. Ze hebben nu een apparaat uitgevonden die precies kan zien hoe ver je in slaap bent, etc. Dit wouden ze bij een aantal mensen uitproberen tijdens een operatie. Ze vroegen aan mij of ik deel wou nemen en zij dus plakkers op mijn voorhoofd mochten plakken om te zien hoe diep ik in slaap was, etc. Dit vond ik uiteraard prima.Rond 10.45 uur werd ik al opgeroepen dat ik mee mocht gaan naar de OK. Alle voorbereidingen werden getrokken, aan de hartmonitor, infuus werd geprikt, stickers van die BIS monitor werden op mijn voorhoofd geplakt, etc. Alles werd nog even besproken en toen werd het tijd om te gaan slapen.Ineens hoorde ik stemmen. Ik kon niet echt plaatsen wat het was, maar al heel snel voelde ik ongelofelijk veel pijn. De beademingstube werd naar binnen gebracht en ik deed niks anders dan kokhalzen en ik kreeg helemaal geen lucht meer. Ook voelde ik dat ik een katheter kreeg. Toen ze met mijn bijholte bezig was werd er gezegd dat er behoorlijk wat troep in zat en er veel bloed bij kwam kijken. Na een tijdje gingen mijn ogen open. Dit hebben ze gedaan om vettige zalf in mijn ogen te smeren, zodat deze tijdens de operatie niet uitdrogen. En daar ging het weer, die enorme pijn! De operatie aan mijn oor heb ik volledig gevoeld. Ze hebben achter het oor (over de hele lengte van het oor) een snee gemaakt en een stuk van mijn schedel(?) open hebben geboord. De pijn was echt niet te doen! En waarom ze niet stopten? Ze wisten niet dat ik bij was. Door de spierverslappers (dat gebruiken ze om de beademingstube naar binnen te brengen, anders raken de stembanden e.d. beschadigd) kon ik niet aangeven dat ik bij was. Ik heb geprobeerd te schreeuwen, schoppen, slaan, etc. Echt alles, maar dan ook alles heb ik eruit gegooid! Maar helaas, geen gehoor. Pijn, vooral heel veel pijn! Alsof je in een levensechte horrorfilm terecht bent gekomen.Nadat ik terug werd gereden op de recovery en de spierverslappers enzo uit waren gewerkt kon ik pas aangeven dat het niet goed is gegaan! Zelfs die BIS monitor gaf niet aan dat ik bij was tijdens de operatie. Doordat ik zo heb lopen protesteren tijdens de operatie is er vocht in mijn longen terecht gekomen en heb ik een longontsteking gekregen. Ik heb de hele dag en nacht op de recovery moeten liggen door alles wat er is gebeurt. Alle artsen en verpleegkundigen hadden het uiteraard erg met mij te doen en voelden zich heel schuldig. Later heb ik verschillende gesprekken gehad met artsen, anesthesiologen, professoren, hoge pietjes, etc. Uit onderzoek is gebleken dat ik 3 (!) keer zoveel narcose en pijnstillers nodig ben dan gemiddeld. Na een jaar heb ik dan eindelijk mijn anesthesiepaspoort gekregen die ik voor altijd bij mij moet hebben. Mocht ik ergens een ongeluk o.i.d. krijgen dan kunnen ze precies zien hoeveel narcose ik nodig ben als ik geopereerd moet worden.Nu, na zoveel jaar, heb ik er nog steeds een blijvend slaapprobleem aan overgehouden. Hier krijg ik inmiddels slaapmedicatie voor. Verder heb ik er nog EMDR therapie voor gehad, maar dat heeft voor mij niet zo heel erg veel geholpen. Hebben jullie ook al wel eens zoiets meegemaakt?
Lees ook: "Informatie over mijn syndroom: - het Basaalcel Naevus Syndroom (BCNS)"Lees ook: "'Sorry mevrouw, we hebben slecht nieuws.' Ons zoontje blijkt hetzelfde syndroom te hebben"
sjuusje
Jeetje, wat enorm heftig! Ik heb dit in een kleinere versie meegemaakt. Ook stemmen, beademingstube erin, begin van de operatie aan mijn keelamandelen. Gelukkig hebben ze uiteindelijk gezien dat mijn hand bewoog en toen hebben ze meer narcose gegeven. Ik heb maar heel even pijn gevoeld. En kon naderhand ook alles precies vertellen. Ook wat ze hadden gezegd tijdens de operatie. Maar zo als bij jou is wel ineens heftig! Het komt niet zo heel vaak voor. Maar het meeste bij kno opetaties zeggen ze. Ik ben inmiddels 17x geopereerd en m'n lijf waaronder 6x kno. Gelukkig bij die ene keer gebleven. Bij mij deden ze heel nonchalant erover en er is dus ook niks genoteerd in mijn dossier. Dat vind ik nog het ergste. Maar ik zeg het altijd heel goed bij een operatie dat ik een keer alles heb meegekregen. Ik blijf ook heel angstig voor een operatie. Dus ik kan me wel indenken hoe heftig het voor jou heeft moeten zijn. Hopelijk blijft het ook bij die ene keer en ik ben wel heel blij voor je daar ze er serieus mee om zijn gegaan. Wel jammer dat je er nog steeds last van hebt. Groetjes Susan
Catootje 22
Ik heb in 1988 een keizersnee gehad, met een ruggeprik. Vergelijkbare nachtmerry. Het werd na 2 dagen en ruim over tijd een keizersnee, en dat vond ik op dat moment alleen maar fijn. Maar bij het klaarmaken voor de operatie midden in de nacht, schrok ik van de koude jodium? En van de pijnlijke caterter die werd ingebracht. Ze gaan beginnen, met de 1e mm die gezet wordt voel ik de pijn en geef dat ook echt aan. Net onder mijn navel naar onderen wordt mijn buik opengesneden. Ik zag echt rode waas en o wat een afgrijselijke pijn! Ik ben losgekomen met mijn handen en heb een paal? boven mijn hoofd gegrepen en ben daar heel hard in gaan knijpen, om de pijn te kunnen opvangen. Uiteindelijk kregen ze door dat er iets niet goed ging, omdat de aparatuur dat aangaf, niet de patiente. Er werd een extra shot morfine gegeven en ze moesten door ivm baby en er moest iemand komen? Het was echt een hel en ik heb het kindje gezien? ? Het was een ver wrongen iets, en mijn hoofd werd naar achteren getrokken en er kwam iets in mijn keel geramd, en ik dacht echt ik ga nu dood.. Ik kwam pas later bij op de ic, en ik was er nog, had geen stem, zeer zere keel, en pijn.Het was ruim 7 uur later. Mijn zoon was gezond, en ik moest van ver komen, heb uiteindelijk via huiarts psychiatrische hulp gehad, na 9 maanden niet kunnen slapen. Uiteindelijk via huisarts het uitlaten zoeken, hij heeft mij erbij geholpen. Eindelijk het antwoord gekregen. Om een onverklaarbare redenen, reageer ik totaal niet op een plaatselijke verdoving, in Groningen uiteindelijk uitgezocht en een medisch paspoort. Helaas kan ik dus 😄 niet verdoofd worden bij een operatie, tandarts, kleine ingreep. Het is of pijn hebben of onder algehele narcose.. Het is nu jaren terug, en een 2e zoon rijker, en meerdere operaties onderdaan onder algehele narcose, meerdere malen is het nagekeken, maar ze kunnen geen verklaring vinden.
Het wordt alleen helaas niet vergoed!
Misschien kun je hypnotherapie doen? Ik heb dit ook gedaan, niet met als reden slaapproblemen, dit was voor mij een neven effect :) Ik heb het laatst ook aan iemand met slaapproblemen aangeraden en het heeft haar ook geholpen! Het schijnt goed te helpen voor dit probleem, je kunt ook onbewust nare gebeurtenissen verwerken!