Angst voor de cirkel

Nu ongeveer 8 maanden later na mijn eerste post . En 15 maanden later na de bekentenis van mijn partner heb ik nood om opnieuw iets neer te schrijven . 

De afgelopen maanden veel gebeurt. Dan vooral voor mezelf. De angst , ongeloof en 'vertrouwen ' kan ik dit nog wel ? 

De afgelopen maanden waren heftig voor mezelf maar alsook voor mijn relatie . Waar mijn vorige post begon , en eindigde . Zit ik nu weer aan de start . Veel praten en mijn eigen gevoel opzij schuiven dat is wat ik probeer . Maar zelfs praten dan klap ik dicht . Ons verhaal starte mooi na de hevige afgelopen maanden van 2020  . We besloten om ons volledig te gooien in onze relatie en kwamen na een tijdje eropuit dat we graag toch nog voor een kindje wilden gaan. Wat fijn een droom die uitkomt dacht ik eerst . Wat fijn we hadden snel 'prijs' maar dit werd na een kleine 2 maand een nacht merie ons wonder was er niet meer.  Daar kwam de eerste angst weer over me heen . Ik kan hem niet bieden wat ik zelf zo graag zou willen. Ook de vragen speelde weer door men hoofd.  Gaat hij opzoek naar iemand die het wel kan ? Gaat hij opzoek naar iemand die liefde kan geven ipv verdriet op die moment? Is hij nog gelukkig ? Ben ik degene waar hij wel wil bij blijven ? 

Je kan je dus al voorstellen wat die maanden met me hadden gedaan , veel verdriet om alles en vooral zeer veel angst. 

Maar met veel ongeloof niet veel later waren we weer in verwachting.  Wat zeer mooi moest zijn waren vooral weken van angst en verdriet. Angst om dit kindje te verliezen en er weer zelf voor moeten zorgen om dit te plaatsen.  Mannen zullen hier harder in zijn zeker dacht ik dan ? Maar niets was minder waar . Hij was even bezorgt en zorgde voor alles om alles goed te laten verlopen en zeker de eerste weken. Nu we verder zijn komt de angst weer bij me op . Zwanger , verandering van mijn lichaam , een bevalling en een ander ritme . Kan onze relatie dit nog ? Gaat hij weer niet opzoek naar een uitdaging en iets nieuws? Moet ik hierdan over praten met de kans ons op een ruzie of zware woordwisseling ? Omdat het vertrouwen nog steeds geschonden is .                                                                          Of het toch maar voor mezelf houden en hopen dat het niet gebeurt  . De angst zit er dus weer goed in. Waardoor ik mezelf weer zeer slecht en onzeker voel . Bij het minste begin ik te twijfelen of het oprecht is . En er toch niets meer aan de hand zou zijn. Genieten dat is wat ik nu moet doen ! Ipv me zorgen maken en met angst te zitten nu .

Maar de afgelopen maanden en nu vooral weken hebben me nogmaals duidelijk gemaakt dat ik niet meer de zelfde ben als 15 maanden terug . 

Het vertrouwen is geschonden in periodes dzmat hetviets moeilijker gaat en de angst die blijft. Of ik we de juiste persoon ben voor hem die hij zo graag wil hebben.