Persoonlijke ervaring miskraam

Tegenwoordig zijn miskramen een taboe. Je hoort hier alleen maar over als je dit zelf mee maakt. 

Ik zal jullie vertellen over mijn ervaringen. 

Zelf heb ik 2 miskramen mogen ervaren, dit is natuurlijk helemaal niet leuk.  Maar achteraf gezien is het beter geweest, er zal wel iets met het vruchtje geweest zijn.

Mijn eerste miskraam heb ik ervaren toen ik en mijn partner voor de eerste keer zwanger probeerde te worden. Dit is een heel spannend proces, wel of niet zwanger. Nou mijn menstruatie week zat eraan te komen en in die week werd ik niet ongesteld. Nou naar de winkel om een zwangerschapstest te halen. De volgende ochtend gelijk getest, Helaas negatief. Ik begon het toch raar te vinden, menstruatie heeft niet doorgezet en een negatieve test, hoe kan dat?

Nou een week later nog steeds geen menstruatie, nou weer naar de winkel weer een test gehaald. Volgende ochtend weer testen, weer negatief.  Vol ongeloof met mijn partner en collega's op het werk erover gehad. Die snapten er ook niks van.

2 weken na uitblijven menstruatie maar weer een test gehaald. Volgende ochtend testen en EINDELIJK een positieve test. Super blij natuurlijk want hier waren wij natuurlijk voor bezig. Niet wetend waarom het 2 weken duurde voor het positief werd een afspraak gemaakt bij de verloskundige voor de eerste echo. Heel blij en spannend natuurlijk, ik en mijn partner hadden het nog nooit meegemaakt. 

Dit ging welgeteld na de positieve test 2 weken goed. Daarna begon ik te bloeden, zonder te bedenken dat het een miskraam kon zijn, de verloskundige niet gebeld. Het zou immers misschien innesteling kunnen zijn dacht ik, natuurlijk onwetend want ja nooit meegemaakt. Een paar dagen later nog steeds bloeden, toch maar de verloskundige bellen. Die raadde mij aan een echo te laten maken want ik had immers afwisselende hoeveelheden bloed dus die dacht niet gelijk aan een miskraam. 

Zogezegd zo gedaan. Afspraak gemaakt, op de dag van de echo had ik later de dag voor ik de echo moest krijgen ineens bij het afvegen het vruchtje op mijn papiertje. Dit was heel raar natuurlijk het had de grootte van een tijgernootje. Nou in de avond hadden wij de echo en hier bleek dat ik toch echt een miskraam heb gehad, dit kwam natuurlijk hard aan want ja je hebt een kinderwens en dan mislukt het en verlies je iets wat in je heeft gezeten. Ik bleek toen 6/7 weken te zijn.

De dagen en weken na het miskraam ging ik gewoon weer door met mijn leven. Werken en thuis komen en samen met mijn partner zijn alsof er niks is gebeurd. Er niet over praten want ik had het immers in mijn hoofd ver weg gezet. Dit ging welgeteld 3 weken goed tot ik in die weken frustraties en conflicten met mijn partner kreeg om de zoveel tijd. Dit heeft veel gevraagd van onze relatie. Na die 3 weken brak ik tijdens een ruzie tussen mij en mijn partner en sloot ik mijzelf op op de badkamer en sloeg in tranen uit, ontroostbaar.  Nou na een paar keer vragen door mijn partner wat er aan de hand was, kwam het woord eruit. Al die tijd heb ik met dat miskraam gezeten maar er nooit over gepraat.

Hier heb ik echt van geleerd, het is immers beter hierover te praten. 

Nou toen wij zwanger wilde  raken van ons tweede kindje gebeurde het weer. Weer een miskraam op dezelfde aantal weken 6/7 weken, weer een echo gepland om te kijken of alles weg was. Later die dag de echo en wat bleek mijn lichaam heeft zich weer zelf gereinigd.  Net als de eerste keer. Na de ervaring van verwerking van de vorige miskraam ben ik er op mijn werk en met familie over gaan praten.  Dit was heel voordelig voor de relatie met mijn partner. Hier werden wij heel sterk van samen. 

Mijn advies, mocht je dit ooit meemaken. Praat er dan zoveel mogelijk over want dit is heel belangrijk bij het verwerken want het is psychisch heel zwaar een miskraam