Howdy Y'all

De vorige keer konden we het goede nieuws delen dat er na alle weken wachten embryo's waren en dat het wachten nu vooral was op een match met een leuke draagmoeder. Dit was misschien een beetje oneerlijk om te vertellen, omdat wij op dat moment al wisten dat er iemand was. De eeuwenoude vraag is wat er eerder was; de eicel of de draagmoeder en in ons geval was het een foto finish race wie er als eerste zou komen.

Na Sandy hebben we een tijdje rust genomen om alles even een plekje te geven, maar daarna zijn we weer met frisse moed en flink wat positieve aanmoediging van onze agency begonnen aan de zoektocht naar een nieuwe match.

Gedurende de laatste weken van 2024 hebben we tussen alle voorbereidingen op de feestdagen een aantal leuke profielen bekeken, leuke gesprekken gehad, maar toch geen match gevonden. Bij de agency gaven ze aan dat zij tussen kerst en oud en nieuw zouden sluiten, maar dat ze daarna weer verder zouden kijken. Ze hadden niet veel draagmoeders meer bij hen ingeschreven, maar de hoop was dat er in het nieuwe jaar weer nieuwe bij zouden komen. 

En daar was ze dan ook meteen in de eerste week van het nieuwe jaar. Wanda. Net voor het weekend kregen we haar profiel, wat voor ons al een dikke match was, dus we baalde dat we pas na het weekend iets konden plannen. Maar door het tijdsverschil en een zeer actieve Wanda konden we voor de maandag er op al een gesprek plannen. En net zo snel als die klik er door haar profiel was, was die er in het gesprek nog meer.

We vlogen door het gesprek heen en kletste zo ruim een uur aan elkaar. Voor ons was er geen twijfel, dus we appte Luc gelijk na het gesprek dat we geen 24 uur hoefde te wachten en wij het wel wiste. Bijna direct op dat berichtje volgde een screenshot met het appje van Wanda die op het zelfde moment, hetzelfde dacht. Great minds think alike zullen we maar zeggen.

Nou kan je aan de titel mogelijk al afleiden, komt Wanda uit een andere staat dan dat onze agency zit. Wanda komt uit Texas en is zo Texaans als ze, ze maar maken. Ze gaat in het weekend met vriendinnen line-dancen, heeft meerdere cowboy hoeden, is lekker recht voor z'n raap (wat wij als Nederlanders wel kunnen beredeneren) en droomt al jaren van haar eigen "barndominium" (een woning in een grote schuur op een eigen stuk land met koeien).

De dag na het gesprek werden we al wakker met een appgroep die Wanda voor ons drieen had aangemaakt en de "Y'alls" vliegen ons sindsdien om de oren. "Y'all are cracking me up"... "Y'all have a good night now" .... en "How did Y'all sleep?". We staan er mee op en gaan er mee naar bed. En voor ons is die openheid en overvloed aan contact heerlijk. Het voelt eindelijk weer een beetje vertrouwd als hier in Nederland.

Maar we zijn er natuurlijk nog langer niet. Maar daarover volgende keer meer. Voor nu "Bye Y'all!"