Een broertje of zusje voor Sef?

29 december 2023 zaten wij weer in het ziekenhuis, bij de gynaecoloog die ook betrokken was bij mijn inleiding. Niet vanwege een nieuwe zwangerschap, maar wel vanwege onze kinderwens. Sinds kort kriebelt het namelijk weer, of zoals anderen vaak zeggen: de eierstokken rammelen weer. 

Het begon eigenlijk na de zomervakantie al. In onze omgeving werden weer een hoop baby’s geboren en wanneer we dan een aankondiging van een baby of zwangerschap kregen, verlangden we zelf ook weer naar een mini-Sef. Door de keizersnede mocht ik een jaar niet zwanger raken, om de kans op complicaties te verkleinen. Daarom besloten we dat jaar wel echt af te wachten en daarna een verwijzing naar de gynaecoloog aan te vragen bij de huisarts. En eind vorig jaar waren we dus aan de beurt. 

‘Maar waarom dan?’ hoor ik jullie denken… Om ons voor te bereiden. In hoeverre dat echt kan natuurlijk. Aangezien HG een hele hoge herhalingskans heeft, wilden we alles alvast op papier zetten en zo vastleggen met de arts. Wanneer starten we met medicatie, wanneer gaan we beginnen met infusen, bij wie kan ik terecht voor de begeleiding, etc.. Als voorbereiding vulden we het voorbereidingsplan van de stichting ZEHG in. Hierin komen eigenlijk alle noodzakelijke punten voor een nieuwe zwangerschap aan bod. Van medicatie, tot gewicht, aan alles is gedacht. 

Maar naast de HG wilden we, of eigenlijk vooral Robert, ons ook voorbereiden op de bevalling. Zoals in mijn vorige blogs te lezen is, was het best een pittige bevalling. Op mij heeft dit verder weinig effect gehad, ik heb er weinig van onthouden, maar Robert heeft hier EMDR therapie voor gevolgd. Om die reden hebben we nu ook met de gynaecoloog afgesproken om, zover je een bevalling zou kunnen plannen, te kiezen voor een geplande MAC. MAC staat voor Mother Assisted Cesarean - een keizersnede waarin de moeder dus een assisterende rol heeft. Dit vooruitzicht is voor ons beiden wel heel erg fijn. 

Ten derde hebben we ons ook moeten voorbereiden op mijn mentale gezondheid tijdens- en na de zwangerschap. Uiteraard is ook dit weer een onderdeel dat niet volledig voor te bereiden is, maar met een goed plan ben je al halverwege. 

Aangezien ik nog steeds gebruik maak van antidepressiva, is het belangrijk een afweging te maken tussen de voor- en nadelen van de medicatie die ik gebruik. De soort die ik gebruik is in principe veilig, alleen is deze alleen in pilvorm. Aangezien ik waarschijnlijk weer geen medicatie zal kunnen binnen houden door de HG, kan dit dus zorgen voor het plotseling moeten stoppen met die medicatie. Dat is niet wenselijk, aangezien je dan enorme ontwenningsverschijnselen kan krijgen. Hierover zijn we dan ook nog in gesprek met de psychiater. 

Daarnaast hebben we een vangnet-plan opgesteld. Waarin we precies beschreven hebben welke rol onze omgeving zou kunnen spelen in het ondersteunen, signaleren en actief reageren tijdens de zwangerschap. Super fijn om alvast nagedacht te hebben hierover, zodat we dit niet hoeven te doen op het moment dat het al slecht gaat met mij. 

Al deze stappen hebben we natuurlijk gezet met één doel: een tweede kindje. Aangezien het bij Sef best een tijdje duurde voordat ik zwanger was, gaan we er vanuit dat het nu ook weer wat langer duurt, als het zo mag zijn. 

🤍 voor alle papa’s en mama’s met een (onvervulde) kinderwens