2 jaar geleden
Buisjes in zijn oren
“Ik weet dat het goed voor hem is. Dat hij geen pijn meer heeft"
Maandag is het dan zover.
Díaz krijgt dan eindelijk buisjes in zijn oren vanwege de vele ooronstekingen..
Wij zijn hierdoor 2,5 jaar van oktober tot en met april elke maand te vinden bij de huisartsenpost.
Eindelijk mochten we dit jaar afgelopen januari dan naar de KNO Arts. Zij vertelden ons dat het inderdaad beter voor hem was en dat zijn gehoor aan de rechterkant ook minder was geworden door al die ontstekingen.
Er was een enorme wachtlijst. In andere ziekenhuizen kon hij wellicht eerder terecht, maar omdat Díaz prematuur geboren is mocht hij alleen geholpen worden in het MUMC + in Maastricht (waar hij dan ook tevens geboren is).
Ik heb nog lang moeten twijfelen en nadenken of ik het wel nog door wilden laten gaan.
Zijn laatste ooronsteking was dit jaar februari.
Sommige kindjes groeien erover heen alleen weet je niet van te voren wanneer dat zal zijn uiteraard.
Ik zal denk ik niet de enige zijn, maar ik ben gewoon verdrietig.
Ik vind het vervelend voor hem dat hij altijd zo een pijn heeft en dat wij dan slapeloze nachten hebben tja daar komen wij wel over heen.
Maar als ik er nu al aan denk, dat hij op een bedje daar moet liggen, een kapje op zijn mond krijgt om in narcose te komen. Ik vind het gewoonweg een vreselijke gedachte. En ik ben dan ook heel eerlijk hierin dat ik geen held ben.
Ik heb al zoveel meegemaakt met zijn geboorte met alle slangetjes, infuusjes, toeters en bellen.
Het idee alleen al maakt me gewoon aan het huilen. Dat ik ook sterk en stoer wil blijven voor hem. Want hijzelf zal er niks van mee krijgen.
Ik weet dat het goed voor hem is. Beter is. Zodat hij geen pijn meer heeft. En ik weet dat ik verdrietig mag zijn.. Ik laat het ook gewoon toe. Maar ik vind gewoon geen manier om het los te laten dat er van alles met hem gebeuren zal ook al is de ingreep “maar” een kwartier.
Ik heb erover getwijfeld om niet mee te gaan. Omdat ik bang ben dat ik het niet kan aan zien. Maar het is wel tenslotte mijn kind. En heb al genoeg dingen overwonnen waarvan ik dacht dat ik ze niet zou gaan overwinnen.
Tips zijn welkom💗
Adviezen ook💗
Laraa
Ik heb 2 zoontjes, beide met buisjes, de jongste werd al geholpen toen hij 8 maanden was, ook werden zijn neusamandelen er gelijk uitgehaald. Inmiddels heeft de oudste al 4x nieuwe buisjes gehad en zijn de amandelen etc. Geknipt Het is even spannend, maar wat knappen ze er snel van op! Het komt goed! Je zal merken dat het een kleine ingreep is en hij binnen 10 minuutjes weer bij je is 😊 Tenmiste, dat is mijn ervaring😂
Tjitske,
Hoi! Ik werk als verpleegkundige en zorg regelmatig voor kindjes die buisjes krijgen. Het is heel verschillend per kindje hoe ze onder narcose gaan, maar dit is soms inderdaad niet leuk om te zien.. Wellicht kan papa meegaan naar de OK? Je kunt het ziekenhuis vragen of het toegestaan is dat beide ouders meekomen maar dat jij wacht op de afdeling. Of dat jij weer bij hem bent op de uitslaapkamer. Verder zijn kindjes vaak bij wakker worden verdrietig/boos, dit is vaak snel voorbij en mijn ervaring is dat kindjes heel vaak meteen verbetering merken en weinig tot geen pijn/klachten hebben na de operatie. Mijn eigen ervaring; het blijft altijd (even) verdrietig, mijn dochter heeft 2 grote buikoperaties gehad en kreeg daarna nog een kleine ingreep, maar qua onder narcose gaan vond ik die ingreep net zo erg en was ik ook 'gewoon' even verdrietig toen ik de OK verliet, en dat geeft niks. Heel veel succes alvast. Het gaat je kindje waarschijnlijk erg helpen, en dan is het het achteraf allemaal waard!
Anoniem
Altijd spannend, maar het komt goed! Sterkte :)