Ziek zijn kan erg eenzaam voelen, vooral als je denkt dat anderen je niet begrijpen

In mijn vorige blog heb ik gedeeld hoe mijn leven onverwacht veranderde na mijn zwangerschap, en hoe ik mentaal in een diepe put terechtkwam. Vandaag wil ik verdergaan met mijn verhaal en dieper ingaan op de praktische en emotionele aspecten van ziek zijn in Nederland, een reis die ik zelf moest maken. Het was een onbekende en vaak verwarrende weg, die ik alleen maar kon bewandelen door mezelf steeds weer opnieuw uit te dagen, maar die me uiteindelijk ook een hoop waardevolle lessen heeft geleerd.

Na mijn ziekmelding begon het administratieve proces, iets wat veel mensen als vanzelfsprekend beschouwen, maar voor mij was het een groot struikelblok. De gesprekken met mijn werkgever, de formulieren van de bedrijfsarts, en het gevoel van constante onzekerheid: alles voelde als een enorme uitdaging. Het was alsof ik door een doolhof van regels en procedures moest navigeren, zonder duidelijke aanwijzingen.

Uiteindelijk voelde ik me vaak alsof ik tussen de regels door moest lezen om te begrijpen wat ik moest doen, terwijl de emotionele belasting die ik al had door mijn ziekte me het gevoel gaf dat ik elke stap met lood in mijn schoenen zette. Het systeem leek me te dwingen om steeds meer energie te steken in het beantwoorden van vragen en het voldoen aan verwachtingen, terwijl ik tegelijkertijd al mijn energie nodig had om mezelf weer op te krabbelen.

Wat ik in deze periode heb geleerd, is dat je niet altijd alles in de hand hebt. Soms lijkt het alsof de regels en de processen de overhand hebben, maar uiteindelijk gaat het erom dat jij jezelf de ruimte geeft om te herstellen. Ik begon te beseffen dat het proces van ziek zijn en herstellen niet in een strak keurslijf past, en dat het oké is om niet altijd te weten wat de volgende stap is. Het is niet een rechte lijn van herstel, maar eerder een kronkelige weg waar je af en toe moet stoppen om adem te halen en jezelf te resetten.

De gesprekken met de bedrijfsarts bleven een belangrijk moment van reflectie voor mij. Aan de ene kant voelde ik me gesteund door haar aandacht voor mijn herstel, maar aan de andere kant worstelde ik. Was ik wel klaar voor die stap? Kan ik wel terug naar de werkomgeving die voorheen zo vanzelfsprekend leek? Maar ik leerde langzaam om mijn grenzen aan te geven en om de ruimte te nemen die ik nodig had, ondanks de verwachtingen van anderen.

Het proces van ziek zijn is dus niet alleen administratief, maar vooral emotioneel belastend. De onzekerheid over de toekomst, de angst om niet weer volledig in mijn oude zelf terug te keren, en de strijd om mezelf weer op te bouwen, waren constant aanwezig. Het is moeilijk om je kwetsbaarheid toe te geven in een wereld waar van je verwacht wordt dat je altijd sterk en veerkrachtig bent, vooral op de werkvloer. Maar het proces leerde me dat het juist de kwetsbaarheid is die kracht kan geven, het is de erkenning van je eigen grenzen en de bereidheid om hulp te vragen als dat nodig is.

Ik wil met deze blog ook mensen een hart onder de riem steken die zich misschien in een vergelijkbare situatie bevinden. Ziek zijn kan erg eenzaam voelen, vooral als je denkt dat anderen je niet begrijpen. Het is belangrijk te beseffen dat het oké is om je kwetsbaar op te stellen en dat je niet alleen bent in dit proces. Als jij nu door een soortgelijk proces gaat, weet dan dat het belangrijk is om geduldig te zijn met jezelf. Er is geen enkel vast pad naar herstel, en het is in orde om niet altijd alles onder controle te hebben.

De steun die ik heb ontvangen, van mijn vrienden en familie, heeft me geholpen om door deze moeilijke tijden heen te gaan. Maar het belangrijkste wat ik heb geleerd, is dat het oké is om soms niet alles te weten. Het is oké om onzeker te zijn, om je verloren te voelen. Wat telt is dat je niet opgeeft, dat je door blijft gaan, ook al voelt het soms alsof je niet verder komt. En dat is precies wat ik met deze blog hoop te delen: je hoeft dit proces niet alleen door te maken. Er is geen "juiste" manier van ziek zijn, maar er is wel een manier die voor jou werkt. 🤍🤍🤍