Onze volledige lotusbevalling

Een volledige lotusbevalling.. Dat is wat wij hebben gedaan bij ons derde kindje die 2-3-'23 is geboren. 

Huh, wat is dat? Ja, dat was ook mijn eerste reactie 3 jaar geleden. Een aantal maanden na de geboorte van ons tweede kindje sprak ik mijn vriendin die net was bevallen. Vol belangstelling vroeg ik haar hoe de eerste ervaring van de bevalling was. Trots vertelde zij mij dat ze een volledige lotusbevalling heeft gedaan. Lotusbevalling? Wat moet ik me hierbij voorstellen? Klinkt dat niet heel zweverig? Beval je dan in een bepaalde houding? (Ik dacht meteen in de hoek van yoga) 

Zij vertelde mij dat zij de placenta en navelstreng gedurende de kraamweek vast heeft laten zitten aan haar kindje en dat dit op een natuurlijke wijze vanzelf loskwam. Zij gaf mij informatie over wat het precies inhoudt en wat de 'voordelen' ervan zijn. Een proces wat eeuwenoud is, wat vroeger altijd werd gedaan en in sommige culturen nog steeds standaard. De placenta is identiek aan jouw baby en daarmee is het dus ook uniek. 

Op het moment dat een baby wordt geboren, stroomt er bloed uit het lichaam terug in de placenta, zodat de (bloed)druk op de baby tijdens de geboorte minder hevig is. Volgens het natuurlijk proces zou je bij een lotusbevalling de baby en de placenta de tijd geven om het bloed wat vol zit met stamcellen en andere belangrijke stoffen op een natuurlijke, rustige manier terug laat stromen in het lichaam van de baby. Hiermee heeft de baby een goede start, maar bevat het lichaam ook de stamcellen die in het lichaam horen en dit vaak verloren gaat wanneer een baby vroegtijdig wordt afgekoppeld van de navelstreng. Erg interessant! Gelijk baalde ik dat ik niet eerder hiervan op de hoogte was. Voor de tweede bevalling kwam ik niet verder dan de navelstreng ongeveer 10-20min laten uitkloppen. 

Tijdens de zwangerschap van ons derde kindje was ik aan het nadenken over het bevalplan. Ik had niet veel eisen en speciale wensen. Ineens dacht ik weer aan de lotusbevalling van mijn vriendin. Dat was mijn wens! Gelijk heb ik gezocht naar alle informatie hierover. Al snel was mijn conclusie dat ik voor een halve lotusbevalling wilde gaan. Dan laat je de navelstreng zo lang mogelijk aan de baby vastzitten, ook als de placenta is geboren. De navelstreng kan namelijk tot wel 5 uur na bevalling nog steeds doorkloppen. Mij kennende was dit prima, hoe ga ik anders met nog twee andere kinderen in de kraamweek zorgen voor een baby die nog vastzit aan een navelstreng en placenta? 'Pff wat een gedoe', dacht ik. 

Tijdens het gesprek met de verloskundige voor het bevalplan gaf ik aan dat ik een lotusbevalling wilde. De verloskundige en verloskundige in opleiding keken me wat verbaasd aan. Wat is dat ook alweer precies? kreeg ik te horen. Ik vond het jammer dat zij niet op de hoogte waren en ik hen deze informatie moest voorleggen. Een controle daarna kreeg ik een andere verloskundige en zij zag in mijn dossier de lotusbevalling staan. Zij werd zo enthousiast en we hebben hier een goed gesprek over gehad. Dit gaf mij de doorslag om een volledige lotusbevalling niet uit te sluiten, alles gewoon op me af te laten komen en dan op dat moment zien hoe we het gingen doen. Mijn partner stond hier 100% achter en zag het mooie ervan in. 

Voor de zekerheid stuurde mijn vriendin een pakket voor een volledige lotusbevalling. Dit bestond uit een mandje, potje met verschillende gedroogde kruiden en bloemen, grof grijs zeezout en nog wat extra dingetjes voor mijzelf. 

Op 2-3-'23, ik was precies 41 weken, werd ons derde kindje geboren binnen 10 minuten en woog hij maar liefst 4725 gram. Wauw! Door de grootte en zwaarte moesten we ter observatie in het ziekenhuis blijven. De kans dat baby's van dit gewicht in een hypo komen met hun bloedsuikerspiegel is aanwezig en daarom worden zij om de aantal uur geprikt om te monitoren hoe de bloedsuikerspiegel ervoor staat. 

Vanaf het begin was zijn suikerwaarde perfect en deed hij het goed. Verpleegkundige en kraamverzorgenden van het kraamhotel werden op de hoogte gebracht dat wij een lotusbevalling deden. Niet iedereen was op de hoogte wat het precies was en de medewerkers kwamen dan ook geïnteresseerd kijken. Tijdens het verzorgen en verschonen van de placenta stonden er verschillende medewerkers om mij heen om mee te kijken. Wij waren het eerste gezin die dit in het ziekenhuis/kraamhotel hebben gedaan. 

Een kraamverzorgende kwam de volgende ochtend terug en vertelde dat ze zich de hele avond had ingelezen hierover en ze kon het niet bewijzen, maar ze zag dat het wel degelijk voordelen heeft gehad voor de start van ons kindje. Temperatuur was vanaf het begin goed (mede door zijn grootte), hij heeft geen een keer geel gezien, hij was ontzettend rustig en zijn bloedsuiker is continu stabiel gebleven op dezelfde waarde. De sfeer was zo fijn en rustig. Fijn om dit samen te mogen delen. Zij gingen het nu ook onder de aandacht brengen bij het kraamhotel, dat hier meer bekendheid over mag komen. 

Uiteindelijk hebben wij dus een volledige lotusbevalling gedaan. De verzorging viel reuze mee, het was echt een moment van hechting met je pasgeboren baby en na een aantal uur ben je al helemaal gewend dat je een baby in je armen hebt met daaraan gekoppeld een navelstreng en mandje. De kraamzorg thuis had ook ervaring met een lotusbevalling, dus ook dat liep vlotjes door. 

Na 6 dagen kwam de navelstreng los van ons kindje. Ik heb bij alle drie de kinderen geen kraamtranen gehad, maar op het moment dat de navelstreng losliet, werd ik wel een beetje emotioneel. De 6 dagen waren zo ontzettend mooi en fijn geweest, dat het nu echt voelde alsof we een nieuwe fase in gingen. Het was het eerste moment van loslaten, het gevoel dat moeder en kind nu echt (fysiek) los kwamen van elkaar na 6 dagen zo intensief 'samen' te zijn geweest en we naar een volgende stap gingen. 

Maar toen... wat doe je met de placenta? Het klinkt gek en misschien 'vies', maar het staat bij ons kindje in de kast. In het mandje. Je kunt het invriezen, begraven, maar ik wist oprecht niet wat ik ermee moest doen. Weggooien voelde heel fout, dus ik heb de placenta na het loslaten nog een maand 1x per week verzorgd zodat het echt volledig is ingedroogd en nu hebben we het zolang bewaard in zijn kast. We zien wel wat we er uiteindelijk mee doen. Van de andere twee kinderen hebben we ook het stukje navelstreng bewaard. 

We kijken terug op een fijne, liefdevolle hechtingsproces en als ik moeders hierover vertel, dan zijn zij erg geïnteresseerd. Zeker omdat het zo onbekend is en hier ook niet standaard over wordt geïnformeerd vanuit de medische zorg van Verloskundigen/gynaecologen. Ook op het internet is er vrij weinig over te vinden. In onze omgeving horen we steeds meer mensen die open staan voor een halve lotusbevalling. Leuk om te zien dat er meer bekendheid over is.

Conclusie van het verhaal: Het allerbelangrijkste is dat je doet waar jij je goed bij voelt. Een lotusbevalling is ook niet altijd mogelijk door wanneer een bevalling bijvoorbeeld medisch wordt of een navelstreng te kort is. Wij hebben het fijn ervaren, maar hoe je het ook doet, het is altijd goed. Zolang jij en je partner zich prettig voelen bij hetgeen wat je doet en blijf bij jezelf. 

Mijn reden/doel van ons verhaal is dat ik hopelijk (aanstaande) ouders kan bereiken die hiervoor open staan en op zoek zijn naar meer informatie en ervaringen.