Van een roze/blauwe naar een grijze wolk (deel 1)

De weg naar de bevalling toe was een lange, hele hobbelige weg. Hier schrijf ik later misschien nog wel eens een blog over. 

Nu alle gebeurtenissen bijna 2 jaar geleden zijn, voel ik de behoefte om mijn verhaal te delen en dit van mij af te schrijven. De inhoud kan misschien wat heftig/negatief zijn. Weet dat wij nu op een hele roze wolk zitten en dat alles uiteindelijk goed is gekomen. Wij genieten intens van onze twee lieve kinderen! Ik hoop echter door het delen van mijn verhaal andere (tweeling) ouders en zorgpersoneel te kunnen helpen en informeren omdat ik van mening ben dat hoe dingen in onze situatie zijn gelopen, ook anders en beter hadden kunnen gaan.

12 januari 2022, om 09:54 werd onze zoon Eloy geboren, 12 minuten na hem kwam onze dochter Ivy. Intens gelukkig en volledig uitgeput waren wij aan het bijkomen van alles. Het is lastig te omschrijven maar ik voelde mij in een andere wereld. Alsof er heel veel langs mij heen ging. Achteraf denk ik dat de Fluxus van 1 liter hieraan ook niet heeft meegeholpen ;)

Doordat ik zwangerschapsvergiftiging had opgelopen moest ik na de bevalling nog 48 uur in het ziekenhuis blijven. Achteraf was dit een geluk bij een ongeluk. Eloy dronk namelijk slecht en zag wat geel. Als kersverse moeder weet je niet wat wel/niet normaal is.. na enige tijd begon Eloy ook groen gal te spugen. Op dit moment voelde ik paniek. Mijn moedergevoel gaf aan dat er iets niet klopte. Ik heb de verpleegkundige gevraagd om een kinderarts zodat hij/zij Eloy na zou kunnen kijken. 

Voor mijn gevoel duurde het uren voordat er (na meerdere keren vragen) een kinderarts kwam. De kinderarts schrok van zijn conditie en gaf aan dat ze Eloy mee gingen nemen naar de afdeling neonatologie. 

Totaal in een roes, nog geen idee van wat er mogelijk aan de hand zou kunnen zijn werd Eloy meegenomen en strompelde ik samen met Richard naar de afdeling.

Het beeld wat ik toen zag zal ik nooit vergeten. Mijn kleine lieve baby, met daaromheen wel 6 verplegers en artsen die proberen om infuusjes te prikken, hem aan te sluiten aan monitoren etc. Op dat moment was ik zo bang om Eloy te verliezen, het voelde als een levensechte nachtmerrie. 

Nadat er ook een röntgenfoto was gemaakt werd duidelijk dat er veel lucht in zijn darmen zat. Het ziekenhuis wilde graag overleggen met een specialistisch ziekenhuis, het AMC. Nadat de artsen hadden meegekeken leek een afsluiting van zijn maag/twaalfvingerige darm het meest voor de hand liggend. Eloy kon geen voeding binnen krijgen en had toen al 1,5 dag niet gedronken. Inmiddels was het al nacht. Eloy zou de volgende ochtend met spoed per ambulance naar het AMC worden vervoerd.

In de volgende blog wil ik jullie meenemen in de ambulance rit, de uiteindelijke operatie en hoe het is om ineens moeder te zijn van twee kindjes, waarvan er 1 medisch is en de ander niet. Ik neem jullie mee in de problemen waar wij tegenaan liepen, de starre protocollen en de slechte nazorg.

Lees hier deel 2

Trending op Mamaplaats: Angst tijdens de zwangerschap: “Wat als ik niet van je hou?”