Wat als ik..

Oh wat was die angst groot tijdens de zwangerschap. Wat als ik niet van je hou? Wat als ik geen liefde voor je durf te voelen? Wat als ik mij niet aan je durf te hechten als ik je zie? Wat nou als het niet gaat?

Het kindje zo welkom en tijdens de zwangerschap was ik van het kindje gaan houden. Het was zo welkom en al zo geliefd. En toch naar mate de uitgerekende datum, en dus ook de bevalling, dichterbij kwam, ontstond er angst. Wat nou als alle liefde wegviel op het moment dat je geboren zou zijn? Omdat je dan echt zou zijn en klein en kwetsbaar. Wat als dan de angst het zou overnemen? 

De angst om te hechten aan een kindje, wat ik opnieuw kwijt zou kunnen raken. Ik heb gebeden en gesmeekt of die angst kon verdwijnen, maar tot het moment dat het kindje na de geboorte in mijn armen lag, was daar die angst. 

Tot het moment dat ik zag dat je een jongetje was en ik naar je gezichtje keek en ineens voelde ik de angst wegdrijven. Je was er, ons lieve zoontje en broertje en ik was van je blijven houden. Ook nu je in mijn armen lag en je zo kwetsbaar bent. 

Vanaf dat moment heb ik mijzelf afgevraagd hoe het kon dat ik zo lang bang ben geweest om van je te houden en aan je te hechten.