Rafael werd geboren en... huilde niet

Toen Rafael geboren werd, ging hij niet gelijk huilen/ademen. Je weet wel van die films dat iemand zegt dat de baby komt en dan hoor je niets. Dit ging precies zo. Ik had een keizersnede en kon verder niet meekijken wat er daar beneden gebeurde. De zuster zei, daar komt die zo hoor, daar komt de eerste er zo uit. En ineens hoorde ik niets meer. Het was alsof iedereen ineens stil was. Alsof de tijd bij wijze van stil stond en op dat moment gingen mijn gedachten alle kanten op. Dit is toch Rafael die eruit komt? Die was er toch het beste aan toe? Waarom hoor ik niets meer? Wat is er aan de hand? Ik hoor een hikje en daarna toch even gehuil. Phoe gelukkig, misschien was die er dan toch nog niet uit zoals ik dacht. Hij kwam even om het hoekje en ik mocht hem zien, snel werd hij meegenomen. Daarna kwam zijn zusje er snel achteraan en die mocht wel even bij mij liggen (1-2 minuutjes) en toen werd ze ook meegenomen naar de kinderarts.

Toen ik naar de kraamkamer werd gebracht, zat Erwin daar alleen. Zonder baby's, ze waren naar de NEO en als alles goed ging kwamen ze bij mij (dat gebeurde niet, maar dat is een ander verhaal). Erwin was er even naar toe geweest, Rafael lag aan de beademing en Julia ook aan veel draadjes. Gelukkig na een dag was Rafael van de ondersteuning voor het ademen af, maar toch daalde zijn saturatie nog vaak. Hij 'vergat' dan nog dat die zelf moest adem halen en kon dan zo 20 seconden niet ademen. Daarna pakte hij dit dan zelf wel op, gelukkig. Ik moest een monitor voor hem mee naar huis en hij moest daar een half jaar lang elke slaapje aan. Ook moest ik een reanimatie cursus volgen voor we naar huis mochten.

Dus Rafael kreeg een monitor mee naar huis. Deze ging piepen als hij 20 seconden geen adembeweging meer deed. Na 2-3 weken ging die gelukkig alleen af als er een foutmelding was, dan waren de plakkers niet goed op zijn lichaam aangesloten. Maar dit betekende wel dat hij altijd als hij sliep aan de monitor moest. De draadjes mochten natuurlijk niet langs zijn hoofd i.v.m. stikgevaar dus de slaapzak moest een gaatje in zodat we de draadjes er via de zijkant uit konden halen. Gelukkig heb ik een handige schoonmoeder die dit netjes voor ons gefikst had.

Helaas hadden we wel eens dat Rafael had gespuugd na zijn fles en dan was zijn slaapzak nat, ik had niet nog een slaapzak met een 'draadgaatje'. Dan ging hij dus even niet aan de monitor. Deels wel vervelend, want je slaapt zelf gelijk niet zo goed meer. In het ziekenhuis hadden ze namelijk gezegd dat als ik hem er niet aan doe, dat mijn risico is. Nou slaap lekker. Moet wel zeggen na een 3 maanden werden we er wel wat gemakkelijker in om hem niet aan de monitor te doen omdat hij alleen nog bij foutmeldingen af ging.

Om te kijken of het beter ging moesten we weer een nachtje naar het ziekenhuis, zodat ze in zijn slaap kunnen zien hoe het met hem gaat qua ademen en ook veel andere dingen waar hij sowieso geen last van had. Gelukkig kwam hier uit dat alles goed gaat en mochten we eindelijk de monitor weer gaan inleveren. Geen rekening meer houden met de slaapjes en de kleding en de slaapzakken. Eindelijk ook een gewone baby thuis.

Eigenlijk gebeurd dit heel vaak bij prematuur geboren baby'tjes. Ik had het alleen nog nooit gehoord. In Nederland is het alleen niet zo gewoon om daar een monitor voor mee naar huis te krijgen. (Her)ken jij dit?

Wij sluiten dit hoofdstuk af.

Leestip: Maagverkleining: ik ben een heel ander mens