Back to work

Terug naar het werk vond ik wel spannend. Ik wilde aan het werk, maar ergens wilde ik ook zeker de kleine man niet achterlaten bij de gastouder. 

Het weekend voordat ik weer begon met werken was het gaan sneeuwen. Geweldig, ik hou van sneeuw en van de kerstperiode. Helaas was de sneeuw pas in Februari, maar dat kon voor mij de pret niet drukken. Ik ging als trotse moeder, gekleed tegen de kou heerlijk wandelen met ons kleine mannetje. Tip: doe dit niet met een kinderwagen waar het handvat makkelijk van te klappen is. Dan krijg je uiteindelijk met elk stoepje dat je handvat naar beneden klapt. Niet handig.

Ik ging op maandag weer lekker naar het werk. Ik had ons mannetje naar de gastouder gebracht (290 meter van ons huis).

Door naar kantoor, gezellig maar ook erg wennen. De hele dag kijken of de gastouder wat laat horen en maar hopen dat het goed zou gaan. Blij toen het 17.30 uur was en ik weer snel naar huis mocht om Milan op te halen. 

In de 2e week na mijn verlof voelde ik mij in de avond niet goed. Milan lag al lekker in bed en ik kreeg ineens erge buikpijn, hup naar de wc. Ja hoor daar was een spontane miskraam. Direct de verloskundige gebeld en ik mocht de volgende ochtend komen om te controleren of alles "opgeruimd" werd door mijn lichaam of dat ik naar het ziekenhuis moest. Gelukkig had ik alles kunnen opvangen. Mijn baarmoeder was zo goed als schoon, stond open en daardoor kon mijn lichaam het zelf goed opruimen. 

Ik was gebroken, het besef nog groter dan bij de vorige miskramen. Het voelde als een wondertje dat helaas niet geboren mocht worden.