In mijn laatste blog schreef ik over het overlijden van mijn moeder, mijn zwangerschap en mijn bevalling. Dit was allemaal niet om blij van te worden. Maar niemand had mij kunnen waarschuwen voor de tijd erna, vol emoties en een klein kind.

zoals ik in mijn vorige blog vertelde stond ik zwanger op de crematie van mijn moeder, dat was echter nog niet het eind van de reis.

ik wilde al zo lang kinderen, maar de drang om alles perfect voor elkaar te hebben was erg sterk. Totdat ik met mijn moeder in het ziekenhuis zat. Ze moest op controle om te kijken of alles goed ging nadat er een gedeelte van haar long was weggehaald wegens kanker. We zaten wat te kletsen en toen zei ze tegen mij: waarom wachten tot alles perfect is, er is elke keer wel wat. Ga er nu maar gewoon voor.