Van de week, na een ochtendsessie stoepkrijten maakten we een spontaan uitje naar de Galderse Meren. Onvoorbereid, snel een emmer, schep én 2 luiers in een tas gestopt. Én wat snoepjes want ik was te lui om fruit te snijden. Het plan was om lekker met zand te gaan spelen en kastelen te bouwen. Misschien had ik beter naar het Cadettenkamp kunnen gaan (lees: geen water 🙄). Ik heb zeker 1,5 emmer met zand kunnen vullen voordat de kinderen aan mijn blik waren ontsnapt richting het water. Vooruit, schoenen en sokken uit, lekker in het water stappen. Maar ik was even vergeten dat Marah nog niet zelfstandig loopt. Leuk hoor, mama's handen vasthouden maar "zelluf doen" was toch de overheersende gedachte bij dochterlief. En waarom zou je niet net als normale kinderen dat doen je kleren gewoon aan laten buiten op een frisse februari-ochtend? Ons volgende "spontane" uitje staat in ieder geval op de planning: de auto door de wasstraat én stofzuigen.

Van Zeeman mocht ik van Manoah en Marah foto's maken voor de nieuwe folder. Helaas is Manoah's kleding (nog) niet geleverd maar Marah heeft al mogen pronken in haar jurk!

Er is geen liefde zo sterk als die van een ouder voor een kind. En alles wat je voor je baby of kind doet komt voort uit die liefde. Dingen die vanzelfsprekend zijn, zoals elke dag knuffelen. Maar ook dingen die niet makkelijk zijn, zoals je geld- of relatiezorgen bespreken. Zodat je hulp kan krijgen en je minder stress ervaart, wat weer goed is voor je kindje. Je doet het uit mamaliefde en papaliefde.