Nadat Richard overleden was heb ik er kort over nagedacht en besloot ik ervoor te gaan , Ik wilde de papieren gaan behalen voor overledenezorg. Toen het eenmaal zo ver was moest ik als eerste natuurlijk de lastigste behalen en dat was piëteitsvolle verzorging van een overledene. Weken heb ik gestudeerd geleerd en herhaalt, Nadat ik examen had gedaan moest ik 6 weken wachten op de uitslag enorm spannend en bijna zenuwslopend. Maar ik behaalde het examen met een dikke 8 dus ik kon op naar de volgende opleiding. Hoe raar dat ook voor sommige leest ik kreeg er echt energie van om enorm veel dingen te leren. Ondertussen ging het met mijn dochter steeds slechter en haar gedrag werd voorbij absurd. Ik wist waar het door kwam en ik wist ook dat ik niet veel kon doen als wachten aan de zijlijn tot het zou klappen dan zou ik de brokstukken opruimen.

Vandaag een beetje uitleg hoe niet samenwerken tot grote gevolgen kan leiden.

Niet alleen groep 8 overslaan was al beslist de middelbare school ook.

Tijdens weer eens een gesprek met de pleegzorgmedewerker werd mijn medegedeeld dat mijn dochter groep 8 ging overslaan. Op dat moment was ik nog lang niet sterk genoeg om mij gelijk te verweren. Als ik dan terug naar huis rijd bel ik zoals altijd mijn zus op en bespreek ik met haar het gesprek.

Hallo lieve lezers. Ik ben even stil geweest en deze blog gebruik ik om dit toe te lichten. De reden waarom ik even niet meer geblogd heb is omdat ik geen zin in elke keer gezeik had, Vele van jullie weten dat ik dyslexie heb , maar dan nog word er over gezeurd ik vind dit lastig mijn verhaal is gewoon te lezen lijkt me (daarnaast doe ik mijn stinkende best) Daarnaast wat ik lastig vind is dat mensen denken dat ik aan dacht nodig heb. Geloof me ik heb genoeg aan dacht ik heb mijn eigen bedrijf.

Wel 1 minuut stonden wij voor zijn deur voordat ik durfde te kloppen ik bleef zijn naam roepen. Richard ,Richard ondertussen hard kloppend op zijn voordeur. Ik deed een stap naar binnen de gangdeur stond ook op een kiertje. Wederom klopte ik hard op de deur en riep ik zijn naam Richard!!

11 april de rest van onze collegas zijn vrij en ik ben met mijn vaste collega druk aan het werk, We moeten een vreselijk klusje ondergaan namelijk een overleden katje uit het water gaan halen nog steeds vind ik dode beestjes erg lastig , Maar samen lukt het ons om op een nette manier het beestje eruit te halen en mee te nemen. We zitten een beetje de lijn te trekken deze ochtend en praten continu over Richard het zit ons dwars dat niemand naar ons wil luisteren en iedereen vind dat we ons er niet mee moeten bemoeien. Nog steeds was het allemaal groot spraak van Richard vonden onze leiding gevende. 11:37 komt er een bericht binnen op mijn telefoon en zonder te kijken wist ik wie het was. Ik las het bericht en schreeuwde tegen mijn collega flikker die bus neer snel!! Zo snel als hij kon zette hij de bus op een parkeerplaats en sprong ik eruit , Ook mijn collega wist al wie er mij een smsje had gestuurd en door de bus heen keken we elkaar aan beide helemaal in Schock. Tegelijkertijd zeiden we tegen elkaar we hebben tien minuten om te beslissen of we hem laten gaan of we gaan nu bellen wat doen we? Minstens een minuut of twee keken we elkaar aan beide geen woord zeggend. En wederom tegelijk zeiden we tegen elkaar we laten hem gaan dit is wat hij wilt.

Richard heeft de rest van de dag mij tekst en uitleg gegeven hoe die helium methode zou werken hoe hij dat moest doen en dat hij de helium ook al besteld had. Zo snel als ik kon vertelde ik het mijn andere collega ook en wederom stonden we samen te bedenken wat konden we doen? Wilden wij iets doen wilde wij hem tegen gaan houden of wilden wij hem laten gaan? Hadden wij wel iets te zeggen over iemand zijn leven? Gezamenlijk besloten wij dat wij niks te zeggen hadden dit was zijn doel dit was wat hij wilde, niemand wilde naar ons luisteren dus stonden wij er alleen voor met onze collega die dood wilde. Wij besloten Richard niet in de steek te laten wij zouden er voor hem zijn.

In de weken daarna begon Richard te vertellen hoeveel pogingen om dood te gaan hij al had ondernomen. Hij vroeg zich af waarom ik niet kwaad werd zoals iedereen om hem heen. Ik heb hem uitdrukkelijk gezegd ik heb niet het recht om over jou leven te beslissen dat heeft niemand het is jou leven jij beslist er zelf over. Maar mijn ouders willen mij elke keer laten opnemen hij bleef het maar vertellen. Soms stond hij tegen me te schreeuwen dat hij klaar was met leven hij wilde geen kinderen wilde geen vrouw wilde dood hij had op deze aardbol niks te zoeken. Ik besloot al snel met mijn andere collega naar onze leiding gevende te gaan en hun eerlijk te vertellen wat er aan de hand was met Richard. We kregen te horen dat hij alleen aan het roepen was gebeurde niks had hij de ballen niet voor en wij moesten ons er niet mee bemoeien we moesten hem maar laten lullen.