Op 3 september 2019 werden Anne-jan en ik voor het eerst ouders. Juna deed het super en wij waren helemaal in de wolken. We besloten dat we het leuk zouden vinden wanneer er niet te veel leeftijdsverschil tussen ons eerste en (hopelijk) tweede kindje zou zitten. In tegenstelling tot de eerste keer ging het nu erg snel. Op 30 december 2020 werd onze tweede dochter, Liva, na een vlotte thuisbevalling geboren. Opnieuw in de wolken en Juna super trots! Helaas was de vreugde van korte duur. Liva wilde al snel niet meer drinken, spuugde gal, had een bol/gespannen buikje en had na 48 uur nog geen meconium geloosd (gepoept). De verloskundige kwam en stuurde ons door naar het ziekenhuis. Op de foto was meteen duidelijk dat haar darmpjes helemaal vol zaten. De kinderarts gaf aan dat het er niet goed uit zag, ze dacht aan een malformatie (darm/anus is dan niet goed aangelegd). Ze had al overleg had gehad met de kinderchirurg in het UMCG. De ambulance was al gebeld om ons daarheen te brengen. Hoewel ik tegen mijn vriend al eerder had gezegd dat de situatie van Liva me deed denken aan een darmpatiënt (ik ben zelf verpleegkundige), drong de ernst van de situatie nu pas echt goed tot me door. Liva kreeg een maaghevel en infuus en even later gingen we richting Groningen.