Ik weet dat ik het begin goede tijden zag beginnen, maar nu zie ik ineens dat het is afgelopen.  Vreemd... dit soort voorvallen gebeurde me regelmatig en ik had ook dat ik niet te genieten was, maar vooral dat ik steeds vaker merkte dat ik wel lichamelijk aanwezig was maar geestelijk niet aanwezig was,  dat vond ik erg eng! Met al mijn symptomen en gevoelens naar de huisarts. Uiteindelijk zat ik dus bij de GGZ om wekelijks gesprekken te voeren. Nu zijn we bijna 1 jaar verder en ik ben al een heel eind verbeterd! Al ben ik nog erg vergeetachtig,  is mijn concentratie nog ver te zoeken en zo nog wat zaken, maar ik begin me mezelf weer te voelen. Al denk ik nog vaak terug aan de eerste tijd na de bevalling,  hoe mijn zoon er toen uitzag, hoe klein hij was, dat kan ik me helemaal niet meer herinneren. .en dat doet best wel pijn..hopelijk komt dat ook weer terug.. maar onder aan de streep ben ik zo blij dat ik mezelf weer terug aan het vinden ben. Want hoe zwart en donker een postnatale depressie ook is Ik heb deze strijd bijna overwonnen!