Met trillende benen en lood in mijn schoenen liep ik, na net zelf ontslagen te zijn van de kraamafdeling om later in de week weer terug te keren voor de inleiding, naar de kraamafdeling een verdieping hoger in het ziekenhuis. Voor de deur bleef ik staan, haalde diep adem, veegde mijn tranen van mijn wangen en ging naar binnen. Daar zag ik mijn kersverse neefje, in de armen van zijn mama. Even probeerde ik mijn tranen te bedwingen, maar meteen kwam het besef, dat ik dit op een heel andere manier ga meemaken, ergens later deze week. 

We blijven nog even bij die ene maandag, 20 augustus 2018. 

Het was maandagmiddag 20 augustus 2018, 16.30 uur. De voor iedereen toch wel spannende 20-weken-echo stond gepland. Ik had net mijn eerste werkdag na de zomervakantie erop zitten en ging ietwat gespannen weg. Mijn collega's zeiden nog; ben je daar echt zo zenuwachtig voor? Alles gaat al die weken toch al goed.