Vandaag zal ik verder gaan met mijn verhaal, na een pauze door drukte en vakantie. De vorige keer ben ik geëindigd dat ik Adam zijn vader naar het station heb gebracht omdat hij naar Duitsland ging. Vanaf dat moment werd het contact moeizamer. Er zaten dagen tussen dat ik hem niet goed kon bereiken. Ik kreeg pas s nachts antwoord of dan belde hij mij. Ik probeerde altijd op te nemen, ook al was het 2:00. Ik wilde hem gewoon graag spreken, zien via videobellen, gewoon het idee hebben dat we samen waren. In deze periode heb ik hard moeten werken voor mijn relatie en als ik achteraf terugkijk misschien iets te hard. Maar voor de liefde had ik veel over.

De vorige keer vertelde ik dat ik een huis had gekocht, op 6 mei 2019 was de sleuteloverdracht. Normaal gesproken wel een feestelijke gebeurtenis. Nu eentje met een donker randje. Toen ik naar buiten liep bij de notaris had ik verschillende oproepen gemist van mijn vriend. Toen ik hem terugbelde bleek dat er een brief was gekomen met de afwijzing van zijn asielaanvraag i.v.m. de Dublinverordening, i.p.v. een gezellige middag klussen, eerst naar het AZC. Om 12.30 had hij een bespreking en hij wilde graag dat ik daarbij was. Uit deze bespreking bleek dat we niks konden doen. We moesten nog een rechtszaak afwachten, maar die was om te kijken of de procedure goed verlopen was.

Om het verhaal van Adam te vertellen gaan we een stuk terug in de tijd, maar voordat ik het verhaal ga vertellen wil ik nog zeggen dat ik niet te veel in details ga treden over Adam zijn vader. Ik wil graag dat hij in de toekomst zijn eigen beeld kan vormen over zijn vader en hierbij niet te veel beïnvloed is door wat ik van hem vind.

Hoe doe je dat met je werk?

Voor dat ik zwanger was dacht ik er wel eens over na. Hoe zou ik een zwangerschap aankondigen? Bij elke nieuwe aankondiging die ik tegen kwam dacht ik, deze is leuk of een deel hiervan ga ik ook ooit gebruiken!