Daar zit ik dan, een paar dagen na mijn 22e verjaardag aan de eettafel in ons appartement. Voor mij ligt de test die ik zonder zorgen bij de drogist had gehaald, het was ten slotte voor de zekerheid. Nadat ik van de prikpil over was gestapt op de normale pil was mijn menstruatie al maanden chaotisch en had ik zo'n buikpijn, dat ik toch uit wou sluiten dat er niet iets anders aan de hand kon zijn. Toen ik de twee streepjes op de test zag zei ik nog tegen mijn vriend 'oh zie je wel, niks aan de hand'! Tot ik, ik weet niet waarom ik dit pas na het testen deed, op de verpakking keek. Mijn vriend dacht dat ik een grap maakte, en toen hij het ook zag waren we beiden stil. Wat nu? We zijn nog geen jaar samen, hebben sinds deze maand de sleutel van ons eigen appartement en waren vorige maand nog onwetend naar defqon geweest waar het nodige naar binnen is gegaan.. Zijn wij hier wel klaar voor? Als je mij vroeger als klein meisje vroeg wat ik wilde worden zei ik altijd moeder, of iets met dieren. Iets met dieren was ik geworden, namelijk dierenartsassiste, maar moeder? Dat zag ik mezelf voorlopig niet worden. Ik ben zo bang om het niet goed te doen, ik zal vast geen goede moeder zijn. Toen wij de de verloskundige belden mochten wij de dag erna al komen, ze is een bekende bij de familie van mijn vriend waardoor we ons al meer op ons gemak voelen.