iedereen die mijn vorige blogs heeft gelezen is een klein beetje op de hoogte over mijn schoonbroer. nadat hij voor de 2e keer van de kanker genezen is verklaard werd hij weer al zieker naar mate mijn bevalling naderde.. in deze blog lezen jullie hoe ik onze dochter op de wereld heb gezet en hoe ik mijn dierbare schoonbroer heb moeten loslaten..

Nadat wij op 14 februari 2017 te horen kregen dat onze dochter geboren zou worden met een schisis en dat vaak gepaard gaat met andere syndromen of afwijkingen werden wij doorverwezen naar het schisis team in a'dam.. er volgden in een korte tijd extreem veel bezoekjes naar het VUmc. 

In die 2 weken dat mijn vriend moest rusten ivm zijn operstie zaten we midden in een tuin verbouwing. Er stonden pallets met stenen voor ons huis die naar de achtertuin moesten..  we hadden er haast mee omdat de stratenmaker ook eerdaags zou komen..  ik was erg opstandig bezig. Ik moest en zou zelf al die tegels naar de achtertuin schouwen.. hoe harder mensen riepen dat ik mijn vriend goed in de gaten moest houden en goed verzorgen, hoe harder ik rende om alles voor elkaar te krijgen.. dat ik mijn eigen grenzen ver te boven ging had ik niet in de gaten.. 

Het was oktober 2017 toen mijn vriend een "raar" bobbeltje voelde in of op zijn rechter bal, nadat zijn broer voor de 3e Keer te horen kreeg dat hij kanker had. Dit keer in zijn lymfe in zijn hals.