Als de dag van gisteren, zwanger willen worden, het zwanger zijn, de steeds dikke wordende buik die steed meer in de weg gaat zitten, de bijzondere plopjes en schopjes, maar door zwangerschapssuiker ook alle ongemakken van dien.. Dan de bevalling, heel pijnlijk maar erg snel, en daar is ze dan, 8,5 maand in spanning en vol ongeduld op haar gewacht. Wat is ze mooi, klein en perfect. Je kan haar haast niet loslaten. En dan nu, bijna een jaar later.. Terugkijkend op een jaar wat (te) snel is gegaan, mijn kleine frummeltje van toen, wordt nu overal al dreumes genoemd, ze kruipt, kletst, ondekt, wil zelf eten, herkend haar vriendjes en vriendinnetjes,gaat naar het kinderdagverblijf, zegt papa mama en aap, heeft een eigen willetje ontwikkeld en houdt enorm van uitproberen en stoute dingen doen. Nooit gedacht of geweten dat het ouderschap zo zou zijn.Het is het mooiste cadeau ooit, om haar te zien opgroeien en genieten van het leven. Iedere fase is anders, en het wordt alleen maar leuker. Fijn dat dat cliche klopt. Langs deze weg wil ik mijn liefde en trots laten blijken voor onze dochter.. Lieve Mylani alvast een hele fijne eerste verjaardag, voor altijd mijn kleine meisje, hoe groot je ook mag worden. xoxo