Jarenlang werkte ik als doktersassistente op de polikliniek gynaecologie en verloskunde. Van zeer dichtbij heb ik het verdriet meegemaakt van deze groep sterke vrouwen. Die behandeling na behandeling aangaan. Teleurstelling na teleurstelling te verwerken kregen, maar nooit opgaven. Die bleven dromen over die ene grote wens. Dus elk jaar op moederdag prijs ik mij dolgelukkig met mijn 2 kinderen ( andere dagen ook overigens), maar denk ik ook even aan al die wensmama's, want wat moet het voor deze groep een moeilijke dag zijn. Ik schreef er een gedicht over. Ik denk aan jullie. Liefs,Rachèl 

Sinds weken is het stil in huis

Ik wens je voorspoed, magie en liefdeEn een heel erg gelukkig NieuwjaarProost op 2022Maak maar al jouw dromen waar

Op de vooravond van het vrouw zijn Raak ik mijn kleine meisje soms al kwijt Nog te klein voor grote mensen zaken Maar al zo veel verder dan de restWat ben je leuk en groot en lief En heb ik nu al zoveel spijt Dat ik vroeger niet nog meer knuffelde Met mijn lieve kleine meid Met de wereld aan je voeten Je blonde haren in de wind Beloof me dat je zo heerlijk blijft Mijn veel te snel groot wordend kind  Rachèl 

Nu meer dan ooitIs flexibiliteit Een superkrachtLijkt daar buiten Alles donkerHeeft het virus je in je machtVergeet niet te blijven ademenLuister naar jezelfEn geef niet op Op een dag Is alles over Tot die tijdSta fier rechtop Laat de moed niet zakken Ik weet dat je het kunt Want wie blijft zoeken naar een lichtpunt Is alle geluk gegund                                                                                           Rachèl 

🧩🧩 Gezelligheid 🧩🧩

A penny for your thoughts

Twee jaar geleden ben ik voor het eerst sinds ik moeder ben op vakantie gegaan met vriendinnen en zonder mijn kinderen. 4 dagen naar Ibiza. Een heerlijke vakantie. Toch vond ik het destijds ook reuze spannend. Zo ver weg van mijn bloedjes… zou het allemaal wel goed gaan?