Na bijna drie jaar proberen waren wij in sept. 2020 zwanger ons geluk kon niet op. Na een voldragen zwangerschap kwam onze zoon stil veel te stil ter wereld. 

Toen wij in mei 2021 onze zoon verloren. Besloten we 6 weken later dat we er weer voor wilde gaan

Ondanks dat ik de naam van onze zoon (Mickey) veel benoem omdat hij er altijd bij hoort wordt er in de omgeving niet heel veel gevraagd over onze zoon. Gevraagd naar de mooie herinneringen, of gewoon zijn naam noemen, als we allemaal samen zijn dat hij er ondanks dat toch bij hoort. 

Enige tijd terug plaatste ik in mijn verhaal dat ik 10 dagen Dupaston kuur had. Meermaals kreeg ik privé een berichtje bij de een de vraag wat Dupaston was en doet. Bij de ander verwarring omdat ze het gebruikt voor een betere innesteling. Ik wist dat Dupaston gebruikt word om een menstruatie op te wekken. Vanaf cyclus dag 28 start je. Eerst moest ik een zwangerschapstest doen als die negatief was moest ik de dupaston kuur voor 10 dagen achter een volgend nemen. Dupaston bevat Dydrogesteron dat de zelfde werkingen heeft als het vrouwelijke hormonen progesteron. Dat hormoon maak je aan na je eisprong. Dit zodat je vruchtbaarder bent en je baarmoederslijmvlies intakt blijft voor een innesteling. Mocht je van je zelf een eisprong hebben maakt je lichaam dit normaliter zelf aan als je dan niet zwanger bent dan word de progesteron laag en dat zorgt er voor dat je menstruatie opgang komt. De kuur zorgt er dus voor dat na het stoppen van de kuur je progesteron weer zakt en je dus je een onttrekkingsbloeding krijgt zodat je baarmoederslijmvlies afbreekt. Dupaston kan dus ook gebruikt worden als je eisprong is geweest dat je dit elke dag neemt zodat je geen bloeding krijgt en je eventuele eitje zich kan innestelen. (Let op: ik ben Geen arts! maar Dit heb ik gevraagd aan mijn fertiliteits arts en zij legde dit zo uit.)

Na een aantal gesprekken in het ziekenhuis en weer wat onderzoeken waren we eind juli 2021 weer begonnen aan ons fertiliteits traject. (Ovulatie inductie). We wisten als geen ander hoe zwaar een fertiliteits traject is. De planning in je agenda, metaal is het zwaar met hormonen (totaal mezelf kwijt zijn), de seks leven word anders vooral het moeten word steeds zwaarder.

(Terugblik oud en nieuw)

Na het onmenselijke grote verlies van Mickey, mijn ritme weer terug vinden tijdens me verlof en daarna dat op nieuw vinden toen ik in augustus weer ben gaan werken. Het traject dat we weer waren in gestapt voor een broertje/zusje met steeds weer tegenslagen. Het was lastig, het was zwaar en heel erg zoeken. Het werken hoefde voor mij niet meer, want waar deed ik het voor? Me energie was er niet als ik klaar was met werken of überhaupt nog moest gaan werken. Nu bijna 5 maanden weer aan het werk kan ik zeggen dat ik wel redelijk een ritme heb. Ondanks ik onregelmatige diensten werk als verpleegkundige. Ik kan steeds wat vaker genieten van kleine dingetjes. Ik deed en doe graag haken en sinds kort van Manlief de cricut maker gekregen. Al heel wat knutsel uurtjes er op zitten. Wat kan ik tijdens het knutselen me gedachten even tot rust laten komen en echt even ontspannen. Dan is het ik en me knutsel project even geen verdriet, eventjes geen gemis en tuurlijk voel ik me wel schuldig als ik Mickey even niet mis maar het is ook goed dat er soms ruimte is voor ontspanning. Wat doen jullie graag voor de ontspanning? Jullie nog ideetjes wat ik zou maken met me cricut? 

Kerst 2017 was de eerste keer dat we een zwangerschapstest deden en hoopte dat deze positief was. Maar ter vergeefs. Elke kerst die daarna volgende hoopte we, fantaseerde we over een toekomst met een kindje van ons samen. En Waar kerst 2020 (vorig jaar) ik met kerst 18 weken zwanger was. Het getrappel al met regelmaat te voelen was. De angst ondanks de blijdschap er ook zeker was in mijn zwangerschap. Maar waar we met elkaar zaten dit is de laatste kerst met zijn twee en volgend jaar is ons kindje er bij. Na 3 jaar vol onzekerheid of we ooit ons eigen kindje zouden mogen krijgen werden de dromen eindelijk realiteit. Maar nu een jaar later. Zitten we met een gevuld hart. Vol liefde voor onze o zo prachtige zoon💙🌟 de liefde van ons leven. Maar nog steeds met legen handen. Elk gezin lijkt vrolijk, gelukkig, blij te zijn maar wat voelen de dagen zwaar. Ondanks we deze kerstdagen omringt waren met familie leden deed het gemis er nog harder in hakken toen we weer alleen waren. Het verdriet dat we jou lieve Mickey hier bij ons moeten missen, de angst of we ooit nog eens zwanger mogen worden en je broertje/zusje mogen zien opgroeien. Waar kerst elk jaar weer als een leegte voelde omdat onze wens niet in vervulling kwam. Waar we vorig jaar kerst eindelijk de warmte voelde voor jou komst. Voelt het nu zo ontzettend moeilijk zwaar en zo oneerlijk! Lieverd jij had gewoon bij ons moeten zijn in onze armen! Voor altijd houden we van jou 💙🌟😘www.instagram.com/onze.wens.naar.geluk

Een terugblik naar 20 december 2020.